Herinner je je hem nog, die ‘mislukte’ foto van de James Webb Space Telescope? Die ziet er inmiddels een stuk beter uit. Verwacht alleen nog steeds geen plaatje zoals je dat gewend bent van de Hubble-ruimtetelescoop.
Op de foto waar we op 11 februari over schreven, was één enkele ster te zien als een willekeurig ogende zwerm lichtvlekjes. Elk lichtvlekje correspondeerde met een van de achttien zeshoekige segmenten van de hoofdspiegel van de eind vorig jaar gelanceerde James Webb-telescoop.
Nadat het team achter de ruimtetelescoop had uitgevogeld welke versie van de ster bij welk spiegelsegment hoorde, konden ze de vlekjes ‘in formatie’ laten zien. Dat leverde deze zogenoemde image array op, vrijgegeven op 18 februari:
Echt geweldig zijn de achttien afzonderlijke beeldjes op bovenstaande foto nog niet. Bedenk dat je naar een ster kijkt, die als een enkel lichtpuntje te zien zou moeten zijn. Om daar dichter bij in de buurt te komen, stelde het Webb-team de achttien segmenten nog wat beter af. Ook manipuleerde het de tweede spiegel, waar de achttien segmenten hun licht naartoe sturen. Die fase, Segment Alignment, leverde dit al een stuk scherpere beeld op:
Maar ja, we willen niet achttien losse beelden van dezelfde ster, elk gemaakt door een klein zeshoekig spiegeltje. Wat we willen is één beeld. Dat kregen de Webb-onderzoekers voor elkaar tijdens de fase die Image Stacking heet – het ‘stapelen’ van beelden. Wel kijken we daarbij naar de optelsom van het werk van achttien kleine spiegels; ze werken nog niet samen als één grote spiegel.
Het afstellen van de spiegels dan ook voorlopig nog niet klaar. Het hele proces is opgedeeld in zeven fases, waarvan Segment Alignment en Image Stacking nummer twee en drie waren. De komende weken volgen er dus nog vier stappen, waarbij het vlekje in het midden steeds scherper hoort te worden.
In totaal zal het afstellen zo’n drie maanden in beslag nemen, meldde het Webb-team onlangs in een blogpost. Daarna kunnen dan de instrumenten aan boord van de ruimtetelescoop in gebruik worden genomen.
Oftewel: de écht mooie plaatjes, zoals we die gewend zijn van andere ruimtetelescopen, laten nog wel even op zich wachten. Maar het is ook fascinerend hoe we deze keer de hele weg daarnaartoe kunnen volgen.
