Uranus ligt op zijn zij. Lang werd gedacht dat dat kwam door één grote inslag. Maar nu blijkt dat de planeet meerdere klappen kreeg.
Uranus is heel bijzonder. De rotatie-as van de planeet staat extreem schuin. Zo schuin dat de planeet bijna op zijn zij lijkt te liggen.
Probleempje
Wetenschappers probeerden eerder al te achterhalen hoe dat kwam. Ze concludeerden dat een botsing met een hemellichaam dat nog massiever was dan onze aarde de planeet omver gekegeld had. Klinkt als een uitstekende theorie. Maar er was één probleempje: volgens deze theorie zouden de maantjes van Uranus niet zijn aangetast. En dat klopte niet helemaal: de as van deze maantjes staat namelijk vrijwel net zo schuin als die van Uranus.
Simulatie
Wetenschappers strijken die laatste vouwen in de theorie nu glad door te stellen dat niet één botsing, maar meerder botsingen verklaart waarom Uranus en de maantjes zo schuin staan. Ze baseren hun conclusie op simulaties.
Ze lieten meerdere hemellichamen op de planeet botsen en keken welke uitwerking dat had op de stand ervan. Om op de werkelijke situatie uit te komen, moesten de onderzoekers Uranus nog voordat deze manen had enkele flinke klappen verkopen. Ze concluderen dat de planeet minimaal twee keer door een flink hemellichaam moet zijn geraakt. Het resultaat: de planeet tuimelde om en datzelfde geldt voor de schijf er rond heen. Hieruit ontstonden vervolgens de maantjes. Vraagstuk opgelost!
