Kijk je met een goede verrekijker of telescoop naar de maan, dan valt je oog waarschijnlijk al snel op de Tycho-krater nabij de zuidpool. Deze krater heeft een puntje in het midden. Dit is een centrale berg.
De Tycho-krater is 130 kilometer breed en is ongeveer 110 miljoen jaar geleden ontstaan, toen een vijf tot tien kilometer grote planetoïde op het maanoppervlak terecht kwam. Ongeveer net zo groot als het exemplaar dat 65 miljoen jaar geleden het einde van het tijdperk van de dino’s inluidde. Geografisch gezien is de krater nog een ‘jonkie’, want het zonnestelsel is al meer dan vier miljard jaar oud. De krater is vernoemd naar de Deense astronoom Tycho Brahe.
De berg in het midden van de krater steekt 1,6 kilometer boven de kratervloer uit. De kraterrand is echter 4,7 kilometer hoog, dus de berg steekt niet boven de krater uit.
In 2011 maakt de Lunar Reconnaissance Orbiter een prachtige foto van de immense berg in de Tycho-krater. Nog specialer is de tweede foto. We zien hier een groot rotsblok op de bergtop liggen. Deze kei heeft een doorsnee van 120 meter. De Domtoren (112 meter) past er op z’n kant in.
Hoewel de kraterbodem van Tycho er vrij egaal uitziet, is dat zeker niet het geval. In 2010 zagen wetenschappers hobbels op de kratervloer, ontstaan door gesmolten materie en overgebleven materiaal na de meteorietinslag. Omdat Tycho zo goed bewaard is gebleven – in tegenstelling tot veel kraters op onze eigen planeet – kunnen wetenschappers foto’s en gegevens van de Lunar Reconnaissance Orbiter gebruiken om meer te weten te komen over hoe kraters ontstaan.
Wist je trouwens dat er vandaag de dag nog steeds nieuwe maankraters ontstaan? Zo spotte de Lunar Reconnaissance Orbiter onlangs een nieuwe dubbele krater die ontstond nadat een raketonderdeel op de maan viel.
