Een Britse organisatie waar onder meer Airbus en de Universiteit van Cambridge bij zijn aangesloten, is van plan de komende jaren serieus werk te maken van zonne-energie uit de ruimte.
Oké, strikt gesproken komt natuurlijk álle zonne-energie uit de ruimte. Het verschil is dat de Britten deze energie niet hier op het aardoppervlak willen verzamelen, maar met spiegels en zonnecellen die zich zélf in de ruimte bevinden. De verzamelde energie wordt dan in de vorm van radiostraling naar de aarde gestuurd.
Op deze plannen wordt al een tijdje gebroed, maar onlangs besprak Martin Soltau ze tijdens een conferentie. Soltau is voorzitter van het vorig jaar opgerichte Space Energy Initiative, waar onder meer lucht- en ruimtevaartbedrijf Airbus, de Britse Universiteit van Cambridge en satellietfabrikant SSTL deel van uitmaken.
Kilometers groot
Een zonnepaneel in de ruimte heeft als voordeel dat het dertien keer zoveel energie kan verzamelen als zo’n zelfde zonnepaneel op aarde. Bovendien kun je het zo plaatsen dat het de zon continu in beeld heeft. Daardoor levert het voortdurend energie, in plaats van alleen overdag, als de zon schijnt.
De eerste zonnekrachtcentrale in de ruimte moet nog relatief bescheiden worden. Relatief, want het geheel zou nog altijd een kilometers groot geheel worden, meldt de sterrenkunde- en ruimtevaartsite Space.com, op 36.000 kilometer van het aardoppervlak. Er zullen dan ook zo’n driehonderd lanceringen voor nodig zijn, als je uitgaat van het Starship van SpaceX.
Veld vol antennes
Het zonlicht wordt opgevangen met spiegels. Die concentreren het vervolgens op zonnecellen, die er stroom van maken. Die stroom wordt omgezet in microgolven, die naar de aarde gaan.
Om die microgolven hier op te vangen, is ook een flinke constructie nodig. Soltau sprak van een gebied van 7 bij 13 kilometer, vol gezet met antennes. “Dat is flink, maar het geheel zou alsnog maar 40 procent van de ruimte in beslag nemen die een regulier zonnepark met dezelfde opbrengst nodig zou hebben.”
Verantwoord afbreken
Vorig jaar voerde consultancybureau Frazer-Nash – waar Soltau voor werkt – in opdracht van de Britse overheid een studie uit naar het idee. Daarvan was de conclusie dat het “technisch haalbaar” is, en “nieuwe opties biedt om de weg naar een netto uitstoot van nul broeikasgassen van risico’s te ontdoen”.
Tijdens de recente conferentie sloot luchtvaart- en ruimtevaartingenieur Andrew Ross Wilson van de Universiteit van Strathclyde in het Schotse Glasgow zich daarbij aan. Wel merkte hij op dat er ook plannen moeten komen om zo’n ruimtezonnepark op een verantwoorde manier af te breken.
De microgolfstraling die het zonnepark naar de aarde stuurt, vormt volgens Wilson geen probleem. “Waarschijnlijk ontvang je meer straling van de telefoon in je zak dan wanneer je onder een van de bundels microgolfstraling gaat staan”, citeert Space.com hem.
Paar miljoen
Of er over zo’n dertien jaar ook echt een contructie op tienduizenden kilometer afstand van het aardoppervlak energie aan het verzamelen is? Dat wordt afwachten. Het idee maakt wel deel uit van de plannen van de Britse overheid. Ook is een paar miljoen pond beschikbaar voor de eerste stappen. Maar voor het complete ruimtezonnepark met alles erop en eraan zal uiteraard veel dieper in de buidel moeten worden getast.
