Wetenschappers hebben ontdekt dat microscopisch kleine plastic vezels die tijdens de was vrijkomen in oceanen en op stranden belanden.
De onderzoekers baseren hun conclusie op een heel grondige studie. Er werd onderzoek gedaan op achttien stranden op zes continenten. De wetenschappers verzamelden zand en analyseerden dat vervolgens in het laboratorium.
Lab
In het lab werd het zand van andere vezels gescheiden. En dat leverde opvallende resultaten op, zo blijkt uit een paper van de onderzoekers. Bijna tachtig procent van de vezels bestond uit polyester of acryl: twee stoffen die veelvuldig in textiel voorkomen.
Vezels
In elk kopje met 250 milliliter zand zaten minimaal twee synthetische vezels en soms troffen onderzoekers er wel 31 in aan. De concentratie vezels bleek groter in dichtbevolkte gebieden.
In de wasmachine
Hoe kwamen de vezels in het water en op het strand terecht? De onderzoekers vermoeden dat de vezels via de riolering in de natuur belandden. Maar over hoeveel vezels hebben we het dan per wasbeurt? Tijd voor een vervolgonderzoek. De onderzoekers wasten kleding van polyester gedurende enkele maanden en verzamelden het afvalwater. Ze ontdekten dat elk kledingstuk per wasbeurt honderden vezels losliet.
Welke gevolgen al die vezels voor de natuur hebben, is onduidelijk. Uit andere onderzoeken is gebleken dat bijvoorbeeld mossels kleine plastic deeltjes op kunnen eten. Deze komen dan hun lijfje en zelfs hun cellen binnen. Die mosselen eindigen vervolgens weer op ons bord. Of dieren en planten echt hinder ondervinden van de vezels? De onderzoekers weten het niet, maar benadrukken dat beter het zekere voor het onzekere genomen kan worden. Dat betekent: filters maken die voorkomen dat de vezels in de oceaan terechtkomen en kleding ontwikkelen die minder vezels loslaat.