En dat levert onder meer geweldige close-upbeelden van de planetoïde op!
Ruimtesonde OSIRIS-REx kwam in 2018 aan bij planetoïde Bennu met als doel om deze ruimtebrok in ongekend detail te bestuderen. Binnenkort zal de sonde dan ook naar het oppervlak neerdalen om materiaal te verzamelen. Maar natuurlijk niet voordat deze afdaling uitvoerig is gerepeteerd. Gisteren vond de spannende generale repetitie plaats. Gelukkig verliep alles volgens het boekje. En wat nog mooier is: er zijn beelden van!
In bovenstaand filmpje zie je de beelden die tijdens de generale repetitie zijn gemaakt. Ruimtesonde OSIRIS-REx naderde het oppervlak van Bennu tijdens deze spannende afdaling tot een afstand van slechts 40 meter. Nog niet eerder is de sonde zo dicht bij het oppervlak van Bennu geweest.
Landingsplaats
OSIRIS-REx oefende de bemonstering boven de Nightingale-krater; de plek waar ook het echte werk zal plaatsvinden. Deze 140 meter brede krater is de belangrijkste verzamelplaats van de sonde en bevindt zich op het noordelijk halfrond van Bennu.
Eén van de belangrijkste doelstellingen van ruimtesonde OSIRIS-REx na aankomst bij Bennu was het in kaart brengen van het oppervlak en het vinden van een geschikte plaats om dat oppervlak te bemonsteren. Dit resulteerde in vier mogelijke locaties voor bemonstering. Alle vier de locaties hebben twee dingen gemeen: voor zover NASA het kon zien, konden er mooie monsters verzameld worden zonder dat OSIRIS-REx tijdens de afdaling naar het oppervlak en het bemonsteren ervan al te grote risico’s liep. Alle vier de locaties werden vervolgens uitvoerig onderzocht, om zo de meest geschikte landingsplaats te kunnen kiezen. En uiteindelijk kwam de Nightingale-krater als winnaar uit de bus. Hier is volgens NASA de grootste hoeveelheid fijnkorrelig (en dus gemakkelijk te verzamelen) materiaal te vinden. Bovendien is dat materiaal vrij gemakkelijk toegankelijk voor OSIRIS-REx en loopt de sonde tijdens het bemonsteren weinig risico’s. Van de vier kandidaten voldoet Nightingale het best aan de gestelde criteria en is de kans op succes hier uiteindelijk het grootst.
Tijdens de vier uur durende generale repetitie voerde het ruimtevaartuig de eerste drie van de uiteindelijke vier manoeuvres uit. De sonde wist zich op gecontroleerde wijze een weg naar het oppervlak te banen en zijn bemonsteringsarm uit te vouwen. En dat geheel autonoom. Omdat het vaartuig en Bennu zich op een slordige 288 miljoen kilometer van de aarde bevinden, duurt het ongeveer een kwartier voordat radiosignalen die vanuit de aarde naar boven worden gestuurd, bij OSIRIS-REx arriveren. Deze vertraging verhindert de mogelijkheid om de afdaling live, vanaf de grond, te leiden. En daarom voert OSIRIS-REx de handelingen geheel zelfstandig uit. Voorafgaand aan de repetitie gaf het team alle commando’s in één reeks aan het ruimtevaartuig door. Nadat de start-knop was ingedrukt, voerde OSIRIS-REx deze ordes precies zo uit als opgedragen.
Geslaagd
De generale repetitie verliep geheel voorspoedig. En dat geeft goede hoop. “Veel belangrijke systemen zijn tijdens de repetitie gebruikt – van communicatie en de stuwraketten tot aan het geleidingssysteem en de gevarenkaart,” somt onderzoeksleider Dante Lauretta op. “We hebben er nu het volste vertrouwen in. De repetitie bevestigt dat het team en alle systemen van het ruimtevaartuig klaar zijn voor de komende bemonstering.”
Oktober
Naar verwachting zal de echte bemonstering op 20 oktober van dit jaar plaatsvinden. Dan zal OSIRIS-REx volledig naar het oppervlak van Bennu afdalen, deze enkele seconden raken, een lading stikstof afvuren om het oppervlak schoon te vegen zodat daarna de nodige monsters verzameld kunnen worden. Daarna zal de sonde weer rap opstijgen. Deze monsters zullen vervolgens op 24 september 2023 terug naar de aarde gebracht worden. En hopelijk zal dit ons helpen om de oorsprong van ons zonnestelsel beter te gaan begrijpen.
In de afgelopen twee jaar dat OSIRIS-REx rond Bennu cirkelt, heeft hij al enkele interessante ontdekkingen gedaan. Amper een week nadat de sonde bij Bennu aankwam onthulde hij al groot nieuws: zo zou er op Bennu moleculen te vinden zijn die zuurstof en waterstofatomen bevatten. En niet lang daarna volgde alweer de volgende ontdekking: Zo blijkt dat Bennu in de loop van de tijd steeds sneller ronddraait. Ook leverde de sonde al een aantal mooie plaatjes van de planetoïde af. Bennu blijkt dus een behoorlijk interessante planetoïde. Duimen dus, voor een geslaagde touchdown, zodat we mogelijk nog meer over dit hemellichaam én ons zonnestelsel kunnen leren.
