Vandaag is het precies negen jaar geleden dat de Rosetta-sonde zich in een baan rond de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko nestelde. Het was de eerste keer in de geschiedenis dat een ruimtevaartuig in een baan om een komeet ging draaien.
Hoogtepunt van de Rosetta-missie was ongetwijfeld de landing van Philae op 12 november 2014. Dit verliep niet helemaal goed. De komeetlander vuurde zijn harpoenen niet af en die waren wel nodig om veilig op het oppervlak te landen. De zwaartekracht op komeet 67P is namelijk honderdduizenden keren zwakker dan op aarde. Het resultaat: Philae stuiterde terug de ruimte in en landde later in een kloof. Tijdens de afdaling maakte Philae meerdere foto’s. In 2015 maakte de Europese ruimtevaartorganisatie een mooie video van deze foto’s. Hier zie je Philae afdalen van een hoogte van 67 meter naar 9 meter. De daadwerkelijke landing is niet te zien.
De ruimtefoto van de week is misschien wel één van de fraaiste foto’s die Rosetta maakte van het kosmische badeendje, zoals de komeet liefkozend werd genoemd. De foto is gemaakt op ruim 20 kilometer van het centrum van de komeet. Eigenlijk is het een mozaïek dat bestaat uit vier foto’s. Ons favoriete deel is de foto rechtsonder. Je kijkt hier naar de hals van de komeet, die de twee grotere delen verbindt. Op het oppervlak liggen enorme keien. Stel, je zou hier wandelen, dan zou je links en rechts tegen enorme kliffen kijken. Dat moet een geweldig uitzicht zijn.
Natuurlijk trakteerde Rosetta ons ook regelmatig op foto’s van het oppervlak van de komeet. En dat oppervlak blijkt spannend te zijn: er zijn grote keien, schommelstenen en zinkgaten te vinden. Er zijn nog veel meer foto’s te vinden. Zoek maar eens in het archief van Scientias.nl op “Rosetta“. Maar nog veel belangrijker: wetenschappers zijn veel meer te weten gekomen over kometen en de oorsprong van leven. Zo ontdekte de sonde hoe kometen zoals 67P ontstaan. Rosetta ontdekte dat de ‘kop’ van de komeet zeer poreus is. Die porositeit wijst erop dat de komeet ontstond doordat vele kleine ‘kometesimalen’ met snelheden kleiner dan één meter per seconde tegen elkaar botsten. Die kometesimalen smolten daarop niet samen, maar ‘leunden tegen elkaar aan’. Daartussen zitten nog steeds de originele bouwblokken waaruit de komeet zo’n 4,6 miljard jaar geleden verrees.
En dat niet alleen: Rosetta ontdekte nog zoveel meer. Zo vertelde de sonde ons dat komeet 67P geen magnetisch veld heeft. Er werd een maantje gevonden bij de komeet. P67 veranderde onderweg van kleur. Tevens ontdekte Rosetta zuurstof op 67P. Een primeur! Nog niet eerder was op een komeet zuurstof aangetroffen. Ook vond Rosetta waterijs op het oppervlak van de komeet. En bleek 67P ingrediënten voor leven te herbergen.
Twaalf jaar na de lancering en een kleine twee jaar na aankomst bij komeet 67P kwam er een einde aan de Rosetta-missie. Wetenschappers lieten de ruimtesonde ’zachtjes’ crashen op de komeet. Een spectaculair einde van een boeiende missie.
