Het gaat om een nog geen vier meter groot brokstuk dat losgebroken is van de komeet.
Dat blijkt uit beelden gemaakt door astrofotograaf Jacint Roger. Hij dook in het rijke archief dat ruimtesonde Rosetta heeft nagelaten en ontdekte op beelden die de sonde in 2015 van komeet 67P/C-G maakte dat deze komeet een metgezel heeft.
ESA
De Europese ruimtevaartorganisatie – eigenaar van ruimtesonde Rosetta – heeft inmiddels op de ontdekking van Roger gereageerd en kan bevestigen dat op de beelden inderdaad een maantje te zien is. Volgens ESA is het object nog geen vier meter groot.
Ruimtesonde Rosetta arriveerde in 2014 bij komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko (kortweg 67P/C-G genoemd). De sonde nestelde zich in een baan rond de komeet en vergezelde deze tijdens zijn reis om de zon. Het leidde tot heel wat opzienbarende ontdekkingen. Zo ontdekte Rosetta dat de kern van 67P/C-G geen magnetisch veld heeft en dat de komeet zuurstof, waterijs en verschillende ingrediënten voor leven herbergt. Daarnaast werden op het oppervlak van de komeet grote keien, schommelstenen en zelfs zinkgaten ontdekt. Net als sporen van de bouwstenen – kometesimalen genoemd – waaruit 67P/C-G is opgebouwd. De Rosetta-missie kwam in september 2016 ten einde, doordat Rosetta een gecontroleerde, zachte crash op 67P/C-G maakte. Veel eerder was al afscheid genomen van lander Philae die in november 2014 vanuit de buik van Rosetta naar het oppervlak afdaalde en na een onfortuinlijke landing al snel de handdoek in de ring moest gooien.
Vervolgonderzoek van ESA wijst er verder op dat het maantje – voor nu Churyumaan gedoopt – afkomstig is van 67P/C-G zelf. In de eerste twaalf uur nadat het object loskwam van de komeet, zou het op een afstand tussen de 2,4 en 3,9 kilometer rond 67P/C-G hebben gecirkeld. Daarna bewoog het maantje door de coma – de nevelige wolk van gas en stof die rond de komeetkern te vinden is – en dat maakt het lastig om de exacte baan van de maan te bepalen. Latere observaties – gedaan toen de maan uit de coma opdook – bevestigen echter dat deze nog steeds rond de komeet cirkelde.
Puin en stof
Tijdens en na de Rosetta-missie is veel aandacht besteed aan stof en puin afkomstig van 67P/C-G. Voorafgaand aan het perihelium – het moment waarop de afstand tussen de komeet en de zon het kleinst was – waren de brokstukken die het oppervlak van de komeet verlieten hooguit 1 centimeter groot. Maar rond het perihelium zagen onderzoekers objecten van wel één meter groot de lucht in slingeren. Dat is te verklaren doordat de komeet – een vrij losse verzameling van puin en ijs – doordat deze dichter bij de zon in de buurt komt, opwarmt, waardoor meer ijs sublimeert (verdampt) en meer stof en grotere stukken puin met zich mee de ruimte in kan voeren. Sommige van de wat grotere objecten die tijdens de Rosetta-missie bij de komeet zijn aangetroffen hebben zich in ieder geval tijdelijk in een baan rond de komeet genesteld. Toch is het object dat nu door Roger is gespot bijzonder. Het gaat – voor nu – de boeken in als het grootste object dat rond de komeet is aangetroffen.
ESA heeft reeds aangekondigd deze Churyumaan nog eens onder de loep te nemen. Wie weet komen we in de toekomst nog meer over deze maan te weten en kan er nog achterhaald worden wat er van Churyumaan geworden is.
