Als we iets zeggen, luisteren we naar onszelf en corrigeren onszelf indien nodig. Maar bij peuters werkt dat niet zo.
“Als violisten muziek maken dan luisteren ze naar de noten die ze produceren om er zeker van te zijn dat ze zuiver zijn,” legt onderzoeker Ewen MacDonald uit. “Als dat niet het geval is, passen ze de positie van hun vingers aan om ervoor te zorgen dat de noten zuiver zijn. Wanneer we praten, doen we iets soortgelijks.” Tenminste: als we wat ouder zijn. Want uit het onderzoek blijkt dat vierjarigen heel kritisch naar zichzelf luisteren. Net als volwassenen. “Verrassend genoeg doen tweejarigen dat niet.”
De onderzoekers baseren hun conclusies op een experiment. Ze lieten kinderen en volwassenen het woord ‘bed’ zeggen. Maar de onderzoekers zorgden ervoor dat de proefpersonen te horen kregen dat ze ‘bad’ zeiden. De volwassenen pasten hun uitspraak daarop aan. Vierjarigen deden dat ook. Maar de tweejarigen niet.
Blijkbaar luisteren peuters niet heel kritisch naar zichzelf, zo concluderen de onderzoekers in het blad Current Biology. Hoe ze er dan voor zorgen dat ze woorden uiteindelijk wel goed zeggen, is niet helemaal duidelijk. Mogelijk vertrouwen peuters erop dat hun ouders of andere mensen in hun omgeving ze wel corrigeren als iets niet klopt.
