Hoofdspiegel James Webb-telescoop is nu volledig uitgeklapt

Wetenschappers zijn er in geslaagd om het laatste deel van de hoofdspiegel te ontvouwen. Een belangrijke stap, want James Webb is nu eindelijk een volledig functionerende ruimtetelescoop.

De hoofdspiegel van de James Webb-ruimtetelescoop bestaat uit achttien kleine, met echt goud bedekte, segmenten. Voor de lancering zijn de zes segmenten aan de weerszijden van de hoofdspiegel voorzichtig naar achteren gevouwen, want anders paste de telescoop niet in de Ariane 5-raket.

Hier zie je hoe James Webb – met zijn opgevouwen spiegels – in de Ariane 5-raket zat.
Op deze prachtige foto is goed te zien hoe het zijpaneel gevouwen wordt.

Gisteren werd het linker zijpaneel – met daarop drie van de zes spiegelsegmenten – met succes naar voren gevouwen. Vanmiddag volgde het andere zijpaneel met de laatste drie spiegels. De mechanismen die het zijpaneel naar achteren hadden gevouwen moesten eerst loskomen. Daarna kregen de motoren aan boord van de telescoop de opdracht om het zijpaneel naar voren te vouwen. Dit duurde ongeveer vijf minuten. Vervolgens waren engineers van NASA nog zo’n twee uur bezig om het zijpaneel vast te zetten. Gelukkig traden er geen problemen op en is de hoofdspiegel nu helemaal juist gepositioneerd. Dit werd natuurlijk gevierd in Mission Control.

Op weg naar L2
Hoewel James Webb nu een echte telescoop is, volgt er nog een belangrijke laatste stap. De telescoop heeft nog zo’n twee weken nodig om Lagrangepunt 2 te bereiken. Dit is een punt op 1,5 miljoen kilometer van de aarde. Trek een denkbeeldige lijn van de zon naar de aarde en trek de lijn net even 1,5 miljoen kilometer langer door en je bent bij L2. Het grote voordeel van deze positie is dat een object in L2 altijd dezelfde positie behoudt ten opzichte van de zon en de aarde. Communicatie en kalibratie met het object is daarmee eenvoudiger. Ook heeft James Webb altijd de zon, de aarde en de maan achter zich. Zo kunnen observaties rond de klok doorgaan.

En dan: wachten op de eerste foto’s
We moeten daarna nog vijf maanden wachten op de allereerste beelden van James Webb. De telescoop heeft deze tijd nodig om de instrumenten te kalibreren en de spiegelsegmenten zo uit te lijnen dat ze samen als één grote spiegel gaan functioneren. Ook is die tijd nodig om de telescoop verder af te laten koelen; de telescoop moet heel koud zijn om in staat te zijn om het infrarode licht van lichtzwakke, verre objecten waar te nemen. Nog even geduld dus!

Bronmateriaal

NASA

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd