Een analyse van zestig jaar onderzoek naar de G-spot wijst erop dat het bestaan ervan voorlopig nog niet bewezen kan worden.
Dat is te lezen in het blad Sexual Medicine. De onderzoekers verzamelden studies die tussen 1950 en 2011 verschenen waren en te maken hadden met de G-spot. Ze legden de onderzoeksmethodes en conclusies naast elkaar in de hoop wat duidelijkheid te scheppen.
Verdeeldheid
En dat laatste kan zeker geen kwaad. Er is al ongelofelijk veel onderzoek gedaan naar de Grafenberg-spot, oftewel de G-spot. De ene onderzoeker heeft nog maar net geconcludeerd dat de G-spot niet bestaat of een volgend onderzoek wijst erop dat wetenschappers de G-spot op het spoor zijn. Kortom: er heerst nogal wat verdeeldheid.
Waar dan?
Dat constateerden de onderzoekers ook toen ze al die studies bestudeerden. Zelfs vrouwen zijn het er niet over eens of de G-spot bestaat. Het merendeel denkt van wel, maar sommige vrouwen die er wel in geloven hebben de G-spot zelf nog niet gevonden. Wetenschappers hebben in het verleden op tal van manieren gepoogd de G-spot te lokaliseren. Ze bestudeerden zenuwcellen in de vagina, ondervroegen vrouwen, maakten beelden van de vagina, enzovoort, enzovoort.
Bewijs
De wetenschappers liepen al die onderzoeken door en moeten de conclusie trekken dat het bestaan van de G-spot niet te bewijzen valt. Er is simpelweg geen sterk wetenschappelijk bewijs voor.
Maar dat wil niet zeggen dat de G-spot niet bestaat, zo haasten de onderzoekers zich te concluderen. Diverse onderzoeken wijzen er namelijk wel op dat zich in de wand van de vagina een zeer gevoelige plek bevindt. Maar concluderen dat dat de G-spot is? Dat is voorlopig nog te hoog gegrepen voor de wetenschap.
