Er valt voornamelijk regen uit de lucht en vooruit, af en toe een hagelsteen. Maar je houdt waarschijnlijk geen rekening met stukken raket die je op je hoofd kunt krijgen. Toch is die kans bepaald niet nul.
Als de overblijfselen van een raket na een ruimtemissie weer terug in onze atmosfeer komen en neerstorten op aarde, is er een kans van grofweg 10 procent dat er een of meer slachtoffers vallen in de komende tien jaar. Dat blijkt uit onderzoek van de University of British Columbia in Canada dat in Nature Astronomy verscheen. Vooral mensen in zuidelijke delen van de wereld lopen risico. Zo is de kans dat je door raketpuin wordt geraakt in Lagos, Dhaka of Jakarta drie keer zo groot als in Moskou, New York of Beijing.
Ongecontroleerd
De onderzoekers analyseerden dertig jaar aan data om te achterhalen hoe groot het risico is voor mensen als er raketonderdelen ongecontroleerd neerstorten op aarde. Hoewel er grote verschillen zijn tussen raketlanceringen, komen de boosters en andere grote onderdelen van raketten op dezelfde manier terug op aarde of blijven in de ruimte achter. In de meeste gevallen vallen raketten ongecontroleerd terug in de atmosfeer en kan het puin overal terechtkomen waar de raket langs vliegt.
Aan de hand van satellietgegevens hebben onderzoeker Michael Byers en zijn collega’s uitgerekend hoeveel slachtoffers van raketpuin je mag verwachten in het komende decennium. Het team richtte zich op raketdelen die deels intact zijn en een risico vormen op het land, in de zee of voor vliegtuigen. Ze gaan ervan uit dat de resten van iedere raket die op de aarde stort, zich verspreiden over een gebied van 10 vierkante meter. Gemiddeld is er dan een kans van 10 procent dat daar in tien jaar tijd een of meer slachtoffers bij vallen. De raketten komen, zoals gezegd, drie keer zo vaak neer op zuidelijke breedtegraden.
Gestuurde landing
De vraag is natuurlijk waarom we die raketlandingen niet kunnen sturen. Het antwoord: dat kunnen we wel. De onderzoekers leggen uit dat de technologie er al is voor een systeem dat begeleide terugkeer van raketten mogelijk maakt. Waar het aan ontbreekt volgens de wetenschappers is de collectieve wil om deze systemen toe te passen, omdat ze nogal prijzig zijn. Zonder internationale overeenkomsten voor gecontroleerde raketlandingen, zullen landen die ruimtemissies uitvoeren onnodig leed veroorzaken in andere landen, zo schrijven de onderzoekers.
In mei vorig jaar waren er nog grote zorgen om een Chinese raket waarvan een deel neerstortte op aarde. Het was een van de grootste door mensen gemaakte objecten ooit die terugkeerde in de atmosfeer. De grote vraag was waar het stuk raket dat 20 ton woog, zou neerkomen. Er was zelfs een kans dat het puin in Zuid-Europa zou landen. Bij dit soort grote raketten is afgesproken dat ze gecontroleerd in de oceaan moeten neerstorten, iets wat China vorig jaar niet deed. Uiteindelijk liep het met een sisser af, maar het maakt wel duidelijk dat het erg belangrijk is om te investeren in systemen waardoor raketpuin gecontroleerd terug naar de aarde kan keren.
