Toen een meteorietinslag op aarde een einde maakte aan het tijdperk der dino’s, verdween ook 93 procent van alle zoogdiersoorten.
Dat stellen onderzoekers van de universiteit van Bath. Het betekent dat er aan het einde van het Krijt veel meer zoogdieren uitstierven dan eerder werd gedacht. Het onderzoek laat echter ook zien dat de zoogdieren de massa-extinctie veel sneller te boven kwamen dan onderzoekers eerder aannamen.
Fossielen
De onderzoekers baseren zich op een uitgebreid onderzoek. Ze analyseerden fossiele resten uit een periode die liep van 2 miljoen jaar voor het uitsterven van de dino’s tot 300.000 jaar na het uitsterven van de dinosaurussen. De fossiele resten waren afkomstig uit het westelijke deel van Noord-Amerika. De onderzoekers keken hoe groot de diversiteit voor en na de inslag was om een beeld te krijgen van de impact die de inslag had en de snelheid waarmee de zoogdieren zich na de inslag herstelden. Het onderzoek suggereert dat de impact van de inslag veel groter was dan gedacht: er stierven veel meer soorten uit dan eerder werd aangenomen.
Verklaring
Dat we het aantal zoogdiersoorten dat aan het einde van het Krijt uitstierf, zolang onderschat hebben, is volgens de onderzoekers goed te verklaren. “De soorten die de grootste kans hebben om uit te sterven, zijn de soorten die zeldzaam zijn,” legt onderzoeker Nick Longrich uit. “En omdat ze zeldzaam zijn, is de kans dat we hun fossiele resten vinden, kleiner. De soorten die het wel overleefd hebben, komen veelvuldiger voor, dus zijn we sterker geneigd hun fossiele resten te vinden.” Wanneer onderzoekers meer gegevens in beschouwing nemen, blijkt pas dat de massa-extinctie ook voor zoogdieren veel ernstiger was dan gedacht.
Herstel
Het onderzoek laat tevens zien dat de zoogdieren zich – ondanks de forse klap – snel herstelden. De diversiteit nam na de inslag rap toe. De onderzoekers schatten dat de zoogdieren zich in 300.000 jaar tijd herstelden. “Omdat de zoogdieren het zo goed deden na de massa-extinctie, zijn we geneigd te denken dat deze hen niet zo hard raakte. Maar onze analyse laat zien dat de zoogdieren veel harder werden geraakt dan andere groepen, zoals hagedissen, schildpadden, krokodilachtigen.”
Wat de onderzoekers verder opviel, is dat het herstel van de zoogdieren van streek tot streek sterk verschilde. Zo waren de soorten die de onderzoekers in Montana vonden heel anders dan die in Wyoming. “Je zou verwachten overal op het continent dezelfde weinige overlevenden te zien, maar dat is niet wat we ontdekten. Na de massa-extinctie nam de diversiteit rap toe en dat kwam door verschillende evolutionaire experimenten die op verschillende locaties tegelijkertijd speelden. Dat kan het herstel wel eens versneld hebben.”
