Is het mogelijk om de hoeveelheid informatie die ons brein op kan slaan te veranderen? Misschien wel! Wetenschappers hebben een eiwit ontdekt dat de vorming van herinneringen in de weg zit. Zonder dat eiwit kan ons brein meer informatie opslaan.
“Eerder onderzoek heeft aangetoond dat de productie van nieuwe moleculen nodig is voor het opslaan van herinneringen in het brein,” legt onderzoeker Keith Murai uit. “Als je de productie van deze moleculen blokkeert, ontstaan er geen nieuwe herinneringen. Onze resultaten tonen aan dat het brein over een belangrijk eiwit beschikt dat de productie van deze moleculen die nodig zijn voor de totstandkoming van herinneringen, beperkt. Wanneer dit eiwit onderdrukt wordt, is het brein in staat om meer informatie op te slaan.”
Murai en zijn collega’s gebruikten muismodellen om te bestuderen hoe veranderingen in verbindingen tussen hersencellen nieuwe herinneringen voortbrengen. Ze toonden aan dat het eiwit FXR1P verantwoordelijk was voor het onderdrukken van de productie van moleculen die nodig zijn om nieuwe herinneringen aan te maken. Wanneer FXR1P selectief uit bepaalde delen van het brein verwijderd werd, werden deze nieuwe moleculen wel volop geproduceerd. Die moleculen versterkten de connecties tussen hersencellen en dat verbeterde het geheugen van de muizen.
“De rol van FXR1P was een verrassend resultaat,” vindt Murai. “Voorafgaand aan ons onderzoek had niemand de rol van dit eiwit in het brein vastgesteld. Wij hebben een nieuwe reeks stofwisselingen geïdentificeerd die direct invloed heeft op hoeveel informatie verwerkt wordt en dat is relevant voor het begrijpen en behandelen van ziekten in het brein.” Murai pleit dan ook voor meer onderzoek. “Toekomstig onderzoek kan heel interessant zijn. Als we stofjes kunnen identificeren die de mate waarin FXR1P de vorming van nieuwe moleculen afremt, bepalen, zijn we wellicht in staat om de hersenactiviteit of -plasticiteit te veranderen. In het geval van autisme zou men bijvoorbeeld bepaalde hersenactiviteit willen verminderen, terwijl men het in het geval van Alzheimer juist wil vergroten. Door FXR1P te manipuleren zijn we wellicht in staat om de totstandkoming en het ophalen van herinneringen aan te passen en dus de kwaliteit van leven van mensen die lijden aan bepaalde hersenaandoeningen te verbeteren.”
