Zeenaald zorgt alleen voor kroost van aantrekkelijke moeder

De zeenaald is een bijzonder visje. Niet het vrouwtje, maar het mannetje raakt namelijk zwanger. Maar uit onderzoek blijkt dat het nog gekker wordt: het mannetje beslist op basis van de aantrekkelijkheid van zijn partner welke kinderen hij in leven laat en welke niet.

De zeenaald is een dun en lang visje dat in warm water leeft. De vis wordt zo’n tien centimeter lang en lijkt eigenlijk op een uitgerekt zeepaardje. Het mannetje draagt tijdens zijn zwangerschap vijf tot 40 kindjes in zijn transparante zak mee. Na twaalf tot veertien dagen komen de kleine zeenaaldjes ter aarde.

Wetenschappers zijn tot de ontdekking gekomen dat de opvoeding die dan hoort te beginnen, van vis tot vis verschilt. De ene zeenaald is een excellente vader en de andere verwaarloost zijn kinderen. Maar waarom? Biologen bestudeerden de vissen een tijd en ontdekten dat de zeenaald zijn kinderen beter verzorgde als hij tevreden was met zijn vrouwtje.

Mannelijke zeenaalden hebben sterk de neiging om een vrouwtje te zoeken dat groter is dan zijzelf om te paren. Als dat niet lukt dan moet het mannetje genoegen nemen met een kleiner exemplaar en dat heeft verstrekkende gevolgen voor de kinderen: een deel van hen wordt namelijk door het mannetje gedood. Waarschijnlijk om voedsel te bewaren voor een volgende lading kinderen.

“De conclusie is: als de mannen de moeder leuk vinden worden de kinderen beter behandeld,” concludeert onderzoeker Kim Kaczolt. “Het lijkt alsof hij zich afvraagt: ‘Zijn deze kinderen meer moeite waard?’ En als hij niet gek is op hun moeder dan schijnt het antwoord ‘Nee’ te zijn en investeert hij minder in ze.”

Het is niet ongewoon dat dieren de beste partner uitzoeken. Ze proberen zo het beste nageslacht met de beste overlevingskansen op de aarde te zetten. Dat die selectie pas na de geslachtsgemeenschap en onder de kinderen plaatsvindt, is bijzonder.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd