Mars wordt nooit saai. Dat blijkt ook wel uit foto’s die Opportunity recentelijk maakte en waarop vanuit het niets een steen voor de wielen van Opportunity verschijnt. “Mars blijft ons met nieuwe dingen bekogelen,” grapt onderzoeker Steve Squyres.
De foto links maakte Opportunity op zijn 3528e Martiaanse dag. Twaalf daagjes later kiekt deze hetzelfde gebied, maar ligt er opeens een donut-vormige steen. “De steen verscheen gewoon,” vertelt Squyres in een filmpje waarin diverse sprekers terugblikken op de tien jaar die Opportunity op Mars doorbracht.
Twee theorieën
Squyres benadrukt dat Opportunity niet over het gebied is gereden waar de steen ligt. Hoe is de steen daar dan opeens verschenen? NASA weet het ook niet goed, maar heeft twee theorieën. Zo is het mogelijk dat Opportunity over de steen is heen gereden en deze een zwaai heeft gegeven, waardoor deze voor de rover belandde. Een andere mogelijkheid is dat er nabij de plaats waar Opportunity zich nu bevindt een meteoriet is ingeslagen en de steen die opeens verscheen materiaal uit de nieuwe krater is. De eerste theorie lijkt momenteel nog het meest waarschijnlijk. “Ik denk dat het op mysterieuze wijze opzwiepen van deze steen de beste verklaring is.”
Interessant
Waar de steen ook vandaan mag komen: hij is razend interessant. Zo zijn de eerste gegevens van een deel van de steen al binnengekomen en “zoiets hebben we nog nooit gezien”, aldus Squyres. “Het bevat heel veel zwavel, heel veel magnesium en twee keer zoveel mangaan als alles wat we hiervoor gezien hebben. Ik weet niet wat dit betekent, we zijn helemaal in de war en iedereen in het team is aan het discussiëren en bekvechten.”
Wat Squyres betreft staat de plots opduikende steen symbool voor het verloop van de gehele missie van Opportunity, maar ook voor dat van Spirit en Curiosity en alle rovers die we nog naar Mars gaan sturen. Wat de rovers voortdurend laten zien, is dat Mars verrassend en moeilijk te doorgronden is. “Ik dacht altijd dat we op een bepaald moment – ongeacht hoelang de rovers mee zouden gaan – achterover konden leunen, onze armen over elkaar konden doen en met een voldaan gevoel zouden kunnen zeggen: ‘We hebben het geflikt. We zijn klaar. Ja, de rover leeft nog, maar we hebben alles over Mars geleerd wat we op deze plek met dit voertuig kunnen leren’. Maar Mars werkt zo niet. Mars blijft nieuwe dingen naar ons gooien.” Het betekent dat het wetenschappelijk onderzoek op Mars geen einde lijkt te kennen. “Ik realiseer me dat er altijd iets net buiten ons bereik zal zijn.”
