Diederik legt uit wat witte waterstof is en of het mogelijk kan helpen bij het aanboren van andere energiebronnen.
Waterstof uit de grond klinkt als dé oplossing voor klimaatverandering. Maar het kan ook nieuwe problemen veroorzaken.
Waterstof is geen energiebron, maar een energiedrager: je stopt er eerst energie in, meestal door water te splitsen in waterstof en zuurstof. Die waterstof kun je later gebruiken om een auto of fabriek aan te drijven, zonder CO₂-uitstoot. Alleen: het maken ervan kost veel energie en onderweg raak je vaak de helft kwijt. Daarom is ‘witte waterstof’ zo aantrekkelijk: waterstof die kant-en-klaar in de grond zit. Op sommige plekken lijkt dat echt winbaar. Maar er zit een potentieel flinke adder onder het gasveld.
Waterstof is een lastig te vangen en daardoor irritant om mee te werken. Want als bij de winning straks waterstof ontsnapt, kan dat in de lucht problemen geven. Methaan, een veel sterker broeikasgas dan CO₂, zit gelukkig minder lang in de lucht dan CO₂ omdat het op een gegeven moment wordt afgebroken. Methaan kan halve waterdeeltjes tegenkomen in de lucht.
Water wordt ook wel H2O genoemd omdat het uit 2 waterstofjes en een zuurstof bestaat maar je kunt ook een water met een waterstofje minder hebben en dat is dan niet H2O maar OH en kan methaan kapot maken tot water en CO₂ waardoor het minder ellendig is. Maar wat is nou het probleem. Die waterstof die weg gaat lekken bij de winning is ook dol op die OH deeltjes waardoor die geen methaan meer kunnen afbreken. Waardoor we dus om CO₂ te besparen misschien wel met meer methaan achterblijven. Je moet bij elke oplossing in het leven altijd proberen te voorkomen dat je 33 nieuwe problemen veroorzaakt.
