Wie is de afzender van het water op de maan?

Temperatuur van het maanoppervlak
Temperatuur van het maanoppervlak

Bevroren waterreserves op het maanoppervlak zijn ooit afgeleverd door kometen en asteroïden. Maar welk type object heeft de meeste water op onze natuurlijke satelliet gedropt?

Russische wetenschappers hebben een computersimulatie gedraaid om de impact van asteroïdeinslagen en komeetinslagen te vergelijken. Zij concluderen dat één grote asteroïde net zoveel water op het maanoppervlak stort als vele kometen in een periode van één miljard jaar.

Op de polen van de maan liggen zogenoemde ‘koude vallen’. Omdat de as van de rotatie van de maan zo goed als verticaal is, zijn er kraters op de polen waar het zonlicht nooit de bodem bereikt. Hier blijft waterijs liggen.

Een asteroïde staat op het punt om de maan te raken (artistieke impressie).
Een asteroïde staat op het punt om de maan te raken (artistieke impressie).

Kometen leveren weinig water
Uit computersimulaties blijkt dat kometen niet veel bijdragen aan het water op de maan. Wanneer een komeet de maan raakt, dan gebeurt dit met een snelheid van twintig tot vijftig kilometer per seconde. Door deze hoge snelheid verdampt 95 tot 99,9 procent van al het water van een komeet in de ruimte. Minder dan één procent blijft liggen op de plek van inslag.

En asteroïden?
Asteroïden – zoals chondrieten – kunnen voor tien procent uit water bestaan. Het water in chondrieten is echter goed beschermd, namelijk door lagen van mineralen. Het water komt pas vrij wanneer er sprake is van een flinke verhitting. Hierdoor verdampt het water niet tijdens de inslag, maar blijft het een lange tijd liggen in de kraterbodem.

Eén op de drie asteroïden die de maan raakt, heeft een snelheid van minder dan 14 kilometer per seconde tijdens de inslag en een hoek van 45 graden. Als dit gebeurt dan blijft dertig tot zeventig procent van een asteroïde achter op het maanoppervlak, waaronder water.

Toekomstige maanbasis
De onderzoekers beweren dat het meeste water op de maan afkomstig is van asteroïden. “Eén asteroïde met een diameter van twee kilometer met veel gehydrateerde mineralen voorziet de maan van meer water dan alle kometen die in een periode van miljarden jaren ingeslagen zijn op het maanoppervlak”, concludeert onderzoeker Valery Shuvalov. Volgens de berekeningen bevat twee tot 4,5 procent van alle maankraters water in de vorm van gehydrateerde mineralen. En dit geldt niet alleen voor poolkraters. Dit is interessant, want een maanbasis kan zich prima vestigen in een ‘normale’ krater, waar zonlicht aanwezig is voor energie, de temperaturen niet te laag zijn en er toch genoeg water is.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd