Het mysterie rondom de Mixodectes pungus is eindelijk opgelost: wetenschappers hebben een uniek skelet gevonden. Wat kan dit fossiel ons vertellen?
Meer dan 140 jaar lang was de Mixodectes pungus, een klein zoogdier dat leefde in het westen van Noord-Amerika tijdens het begin van het Paleoceen, een groot mysterie. Wetenschappers hebben talloze fossiele tanden en kaakbeenfragmenten geanalyseerd, maar daar konden ze maar weinig uit opmaken. Het dier bleef een mysterie, tot nu. Wetenschappers hebben recent een uitzonderlijk goed gepreserveerd skelet gevonden van het zoogdier dat waardevolle inzichten kan bieden.
Onderzoek
Een nieuwe studie van een Amerikaans onderzoeksteam beantwoordt veel vragen over het raadselachtige beestje. In volwassen vorm woog het dier rond de 1,3 kilogram, het at voornamelijk bladeren en leefde in bomen in Noord-Amerika. Het skelet, zo’n 62 miljoen jaar oud, is het best bewaarde overblijfsel van het dier dat ooit is gevonden. “Een 62 miljoen jaar oud skelet van deze kwaliteit en volledigheid biedt nieuwe inzichten in mixodectes (deze soort, inmiddels uitgestorven, red.), waaronder een veel duidelijker beeld van hun evolutionaire relaties,” zegt Eric Sargis, professor antropologie aan Yale, curator gewervelde paleontologie en zoogdieren aan het Yale Peabody Museum en directeur van het Yale Institute for Biospheric Studies. Het skelet werd door Thomas Williamson, curator paleontologie in het New Mexico Museum of Natural History & Science, gevonden in San Juan Basin, New Mexico (VS). Ze vonden een gedeeltelijke schedel met tanden, een wervelkolom, ribbenkast, voorpoten en achterpoten van het zoogdier.
Inzichten
Door deze studie krijgen we meer te weten over het gedrag, dieet en de lichamelijke opbouw van het mysterieuze dier. Zo zijn ze door te kijken naar de bouw van de ledematen en klauwen erachter gekomen dat het dier zich verticaal kon vastklampen aan boomstammen en takken. Aan de hand van zijn kiezen konden ze bewijzen dat het een omnivoor was.
Bovendien krijgen we door dit fossiele skelet ook meer te weten over hoe zoogdieren zich ecologisch gezien ontwikkelden en hoe ze van elkaar gingen verschillen nadat de dinosauriërs uitstierven. Zo weten de onderzoekers nu dat de Mixodectes pungus een ander dieet had dan de Torrejonia wilsoni, een kleiner boombewonend zoogdier uit een uitgestorven groep primaten genaamd plesiadapiformen. De wetenschappers vonden ook een skelet van dit dier in dezelfde omgeving. De verschillen benadrukken dat de Mixodectes pungus uniek waren ten opzichte van andere in bomen levende soorten.
Verwantschap aan mensen
Het onderzoek toont daarnaast aan dat deze in bomen wonende zoogdieren en mensen vrij verwant zijn aan elkaar. Ze zijn namelijk nauw verwant aan primaten en huidvliegers, ook wel ‘vliegende maki’s’ genoemd. Kenmerken zoals een grotere lichaamsmassa en een grotere afhankelijkheid van bladeren stelden mixodectes in staat om te gedijen in dezelfde bomen die waarschijnlijk gedeeld werden met andere vroege verwante halfapen en apen.
