Iedereen lijkt het spel Minecraft inmiddels wel te kennen. Het spel nodigt uit tot creativiteit en om samen te leren werken met anderen. Duitse wetenschappers hebben inmiddels het spel weten te gebruiken voor hun onderzoek. En wat blijkt? De game kan ons nog een hoop leren over onszelf.
Velen spelen Minecraft voor de ontspanning. Dat het spel ook voor veel meer ingezet kan worden blijkt uit onderzoek dat verscheen in Nature Communications. Doorgaans maken onderzoeken naar het sociale leervermogen van mensen gebruik van simpele taken die weinig met het echte leven te maken hebben. Minecraft bleek de perfecte oplossing te kunnen bieden voor dit probleem. Gedragswetenschapper Ralf Kurvers heeft meegewerkt aan het onderzoek. Hij zegt: “het gebruiken van een game zoals Minecraft is handig omdat het de uitdagingen van het echte leven simuleert. Zo kan je te allen tijde maar een klein deel van de wereld zien en moet je echt kiezen of je zelf op pad gaat of dat je anderen observeert zodat je van hen kan leren.” Uit het onderzoek blijkt dat het dynamisch kunnen wisselen tussen deze twee keuzes vaak zorgt voor het meeste succes.
Blauwe vlekken
Voor het onderzoek hebben wetenschappers een nieuwe methode van dataverzameling toegepast. Deze methode beschrijft twintig keer per seconde waar de speler naar kijkt en maakt hiervan een model. Dit model kan vervolgens worden gebruikt om het gedrag van de speler verder te voorspellen. De onderzoekers bouwden een speciale wereld in Minecraft waarin de deelnemers konden rondrennen met als doel zoveel mogelijk grondstoffen te verzamelen. De speler die aan het eind van de sessie de meeste grondstoffen had verzameld, won. Er was echter een extra element toegevoegd: elke keer als een speler een grondstof ontdekte, verscheen er een blauwe vlek boven het hoofd van die speler, zodat andere spelers konden zien waar mogelijk meer grondstoffen gevonden konden worden.
De speciale wereld bevatte twee soorten gebieden: gebieden waar grondstoffen verspreid lagen en gebieden waar grondstoffen in clusters voorkwamen. Volgens Kurvers betekent deze opzet dat spelers constant moeten kiezen: gaan ze zelfstandig op zoek, of letten ze vooral op anderen en of zij mogelijk een grondstofcluster hebben gevonden? De resultaten toonden duidelijk dat vaste strategieën niet effectief waren. Spelers die dynamisch konden schakelen tussen zelfstandig zoeken en anderen in de gaten houden hadden vaak het meeste succes.
Balanceren
De resultaten van het onderzoek zijn vooral relevant, omdat ze een kennisgat weten te vullen waar de wetenschap inmiddels al decennialang mee zit. Aan de ene kant is er veel kennis over hoe mensen zelfstandig kunnen leren. Aan de andere kant is er veel kennis over hoe mensen in een groep kunnen leren. Hoe deze twee manieren van leren afgewisseld kunnen worden is slecht onderzocht. De resultaten van het onderzoek laten zien dat mensen niet slechts anderen imiteren of alles dan maar zelf willen leren. In plaats daarvan balanceren mensen deze twee leervormen om zo hun individuele prestaties te verbeteren.
