Wetenschap opent de jacht op verloren gewaande buidelwolf

De buidelwolf is in 1936 uitgestorven. Tenminste: dat dachten we. Want nu zijn er aanwijzingen dat het dier nog in Queensland rondloopt.

En daarom organiseren wetenschappers van de James Cook University een grote zoektocht naar de buidelwolf (ook wel Tasmaanse tijger genoemd). Met behulp van 50 high-tech cameravallen hopen ze op het schiereiland Kaap York een glimp van de buidelwolf op te vangen.

Observaties
De zoektocht start nadat twee mensen onafhankelijk van elkaar beweren dat ze de buidelwolf in het gebied gespot hebben. “Eén van deze waarnemers is lang werkzaam geweest in dienst van de Queensland National Parks Service,” vertelt onderzoeker Bill Laurance. “Alle observaties vonden ’s nachts plaats en in één van de gevallen werden vier dieren dichtbij – op ongeveer zes meter afstand – in het licht van een zaklamp geobserveerd. We hebben de beschrijvingen die we ontvingen van de oogkleur, lichaamsomvang en -vorm, het gedrag en andere kenmerken bestudeerd en deze zijn niet in lijn met wat we weten over andere grote diersoorten die in het noorden van Queensland leven zoals dingo’s, wilde honden of wilde zwijnen.”

Zoektocht
Of de twee getuigen daadwerkelijk buidelwolven gespot hebben, hoopt Laurance binnenkort uit te vogelen. Samen met collega’s zal hij komende maand cameravallen plaatsen op de plekken waar de vermeende buidelwolven gezien zijn. Waar dat exact is, wil Laurance niet zeggen.

Buidelwolven konden – van neus tot het puntje van de staart – wel 180 centimeter lang worden en hadden een schofthoogte van zo’n 58 centimeter. Ze leken op grote, lange honden met een zware staart en een relatief grote kop. Ook hadden ze strepen op de rug. Buidelwolven waren vrij verlegen en vermeden contact met mensen. De laatste buidelwolf zou in 1936 zijn uitgestorven. De ondergang van de diersoort wordt toegeschreven aan Europese kolonisten. Zij zouden intensief op de buidelwolf gejaagd hebben, omdat deze het op hun schapen en kippen voorzien had.