Webb ontmaskert turbulente kern van het Sigaarstelsel in ongekend detail

De James Webb-ruimtetelescoop heeft Messier 82 (het “Sigaarstelsel”) gefotografeerd met revolutionaire scherpte. Zijn infraroodblik doordringt stofwolken die Hubble verblindden, en onthult hoe supersterrenhopen galactische winden aanjagen. Een portret van kosmische chaos op 12 miljoen lichtjaar afstand.

Op slechts 12 miljoen lichtjaar van de aarde, in het sterrenbeeld Grote Beer, schuilt Messier 82 – beter bekend als het Sigaarstelsel. Dit turbulente sterrenstelsel is vijf keer feller dan de Melkweg en vormt sterren zo’n tien maal sneller. Dankzij de James Webb-ruimtetelescoop zien we nu pas hoe explosief zijn hart echt is.

Hubble’s verhulde blik
Decennialang toonde Hubble’s blik op M82 in zichtbaar licht het sterrenstelsel als een rokende kosmische sigaar. Stofsluiers verhulden de kern, terwijl filters specifieke gassen isoleerden: zwavel (rood), zuurstof (groen/blauw) en waterstof (cyaan). Het resultaat was een abstract kunstwerk, maar de motor van de stervorming bleef mysterieus.

Messier 82 in zichtbaar licht, vastgelegd door Hubble in 2006. Tot dan toe de scherpste breedbeeldopname ooit van M82, met rode waterstofpluimen en uiteen getrokken gaswolken. Jongere sterren vormen zich hier 10× sneller dan in de Melkweg. Instrument: Advanced Camera for Surveys; filters: B, V, H-α, I. Foto: NASA, ESA and the Hubble Heritage Team (STScI/AURA), J. Gallagher (University of Wisconsin), M. Mountain (STScI) and P. Puxley (NSF). Klik hier voor een zoombare versie van deze foto.

Webb’s infrarooddoorbraak
Webb’s MIRI-instrument (Mid-InfraRed Instrument) schakelde in april 2024 de stofbarrière uit. De nieuwe opname toont de kern als een blauwwitte vuurzee, omgeven door oranjerode pluimen van polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK’s). Deze organische moleculen – sporen van stervorming – worden weggeblazen door galactische winden. De oorzaak? Een dans met buurstelsel M81, die 100 miljoen jaar geleden gas naar M82’s kern stuwde.

Infraroodopname met James Webb’s MIRI instrument. Centrale schijf (blauwwit) en PAK-pluimen (rood/oranje, breedte ≈160 lichtjaar) in bipolaire uitstroom. Individuele gaswolken: 16–49 lichtjaar. Foto: ESA/Webb, NASA & CSA, A. Bolatto. Klik hier voor een zoombare versie van deze foto.

Superclusters als windmotoren
In de kern huizen 100+ supersterrenhopen – elk met honderden duizenden sterren. Deze kolossen (tot 200.000 zonsmassa’s) spuwen straling en deeltjes uit, waardoor temperaturen oplopen tot miljoenen graden. Het resultaat: een “superwind” die PAK’s en gas tot ver buiten de schijf blaast. Webb’s NIRCam-instrument legde deze stroom eerder al vast (februari 2024), terwijl de nieuw gepubliceerde MIRI-data onthullen hoe de wind moleculaire wolken versnippert.

NIRCam-opname (golflengtes: 1,64 μm blauw, 2,50 μm groen, 3,35 μm rood). PAK’s (rood) volgen de superwind; stervormingsgebieden (wit) clusteren in de schijf. Foto: NASA, ESA, CSA, STScI, A. Bolatto (UMD). Klik hier voor een zoombare versie van deze foto.

Van supernova’s tot magnetars
M82 is een kosmisch laboratorium voor extreme fenomenen. In 2014 ontdekten studenten hier supernova SN 2014J – de dichtstbijzijnde Type Ia-supernova in decennia. En in 2023 detecteerde men een gammaflits van een magnetar, de eerste buiten de Melkweg. Telkens bewijst het stelsel: interactie met M81 houdt de stervormingsketel aan de kook.

Hubble legt supernova SN 2014J vast in Messier 82 (31 januari 2014). De heldere vlek (rechtsonder) is een Type Ia-supernova – de dichtstbijzijnde in 40 jaar geregistreerd – ontdekt door Londense studenten. Beeldcompositie: WFC3-opname (supernova) ingevoegd in ACS-mosaic van 2006. Afstand: 12.000.000 lichtjaar. Afbeelding: NASA, ESA and the Hubble Heritage Team (STScI/AURA), J. Gallagher (University of Wisconsin), M. Mountain (STScI) and P. Puxley (NSF), A. Goobar (Stockholm University). Klik hier voor een zoombare versie van deze foto.

Slot
Messier 82 is meer dan een sigaar: het is een galactische fabriek waar winden van jonge sterren de toekomst van het stelsel smeden. Webb’s beelden tonen niet alleen wat er gebeurt, maar ook hoe – van PAK-wolken tot superwinden. Een ode aan een stelsel dat, 248 jaar na zijn ontdekking door Johann Bode, nog altijd verrast.

Wil je de afbeeldingen in dit artikel op zeer hoge resolutie downloaden, klik dan hier voor de foto van Hubble, hier voor Webb’s nieuwste MIRI opname, hier voor de eerdere opname van Webb met NIRCam, of hier voor de opname van Hubble met de supernova. Wil je de foto van Hubble bekijken in ESASkyview, klik dan hier.

De afgelopen decennia zijn er prachtige foto’s gemaakt van interstellaire nevels, sterrenstelsels, planeten, andere hemellichamen en in de ruimtevaart. Ieder weekend halen we een indrukwekkende ruimtefoto uit het archief. Genieten van alle foto’s? Bekijk ze op deze pagina. Heb je zelf bijzondere (astro)foto’s die je wil delen met ons? Stuur ze in via ons mailadres o.v.v. ‘Ruimtefoto’!

Bronmateriaal

"A starburst shines in infrared" - ESA/Webb
"M82 (NIRCam image - longer wavelengths)" - ESA/Webb
"The magnificent starburst galaxy Messier 82" - ESA/Hubble
"Hubble views new supernova in Messier 82" - ESA/Hubble
Afbeelding bovenaan dit artikel: ESA/Webb, NASA & CSA, A. Bolatto

Fout gevonden?

Interessant voor jou

Voor jou geselecteerd