In 2013 vonden wetenschappers kleine strijkijzervormige structuren op de bodem van de Stille Oceaan. Eindelijk is er een verklaring gevonden.
De onderzoekers troffen de strijkijzers tien jaar geleden aan op de Chatham Rise: een stukje oceaanbodem ten oosten van de kust van Nieuw-Zeeland. Deze markeringen op 450 tot 562 meter diepte hadden verschillende vormen en afmetingen.
“Een collega dacht dat we ‘lebensspuren’ zagen en dat is een Duits woord voor levenssporen”, vertelt onderzoeker Darren Stevens van het NIWA. “Het is fysiek bewijs van leven dat achterblijft in de omgeving. Zouden dit markeringen kunnen zijn van een rattenstaart [een straalvinnige vis, red.] die in het sediment op zoek was naar een maaltijd?”
Om deze theorie te testen plaatste Stevens foto’s van rattenstaarten over deze hoefijzervormige structuren. De puzzelstukjes vielen op hun plaats voor het team. “De vissenkoppen passen precies op de structuren op de zeebodem: er is een duidelijke match,” vervolgt Stevens.
“We hebben daarnaast bewijzen gevonden dat deze markeringen zijn gemaakt door twee verschillende rattenstaartsoorten. Deze soorten hebben een lange snuit en een uitschuifbare mond aan de onderkant van hun kop waarmee ze zich kunnen voeden, iets wat andere soorten niet doen,” zei Darren.” Het is dus inderdaad zo dat de rattenstaarten de modderige zeebodem opzoeken om wat lekkers te vinden én dat dit later nog terug te zien is.
Het is belangrijk voor wetenschappers om dit te weten, want zij weten nu waar deze rattenstaarten op zoek gaan naar eten. Aangezien rattenstaarten het ecosysteem in balans houden, is het belangrijk dat er genoeg gebieden zijn waar de bodem zacht genoeg is voor deze vissen om zich te voeden.
Naar aanleiding van dit onderzoek is er een paper verschenen in Deep Sea Research.
