14.000 jaar oude, goed bewaarde ‘puppy’s’ blijken geen gedomesticeerde honden te zijn, maar jonge wolvenwelpen.
In 2011 en 2015 ontdekten archeologen twee goed geconserveerde, gemummificeerde wolvenwelpen in het hoge noorden van Siberië. Naast de karkassen vonden de wetenschappers ook botten van een wolharige mammoet die sporen van menselijke bewerking (snijden en verbranden) vertoonden. Omdat de dieren zo dicht bij deze menselijke sporen lagen, vermoedden de onderzoekers aanvankelijk dat het om twee gedomesticeerde honden ging die op zoek waren naar voedsel bij mensen. In de buik van een van de welpen werd zelfs een stuk vlees van een wolharige neushoorn gevonden. Recent DNA-onderzoek heeft echter uitgewezen dat de twee tot een nu uitgestorven wolvenpopulatie behoorden.
Tussen de 14.100 en 15.000 jaar oud
Uit het onderzoek, gepubliceerd in het blad Quaternary Research, blijkt dat de gemummificeerde welpen tussen de 14.100 en 15.000 jaar oud waren. Aanvankelijk werd daarom gedacht dat dit de oudste gedomesticeerde honden ter wereld waren, maar nu staat vast dat het om twee jonge wolven gaat. “Hoewel velen teleurgesteld zullen zijn dat deze dieren vrijwel zeker wolven zijn en geen vroege gedomesticeerde honden, hebben ze ons wel geholpen om een beter begrip te krijgen van de omgeving in die tijd, hoe deze dieren leefden, en hoe opmerkelijk vergelijkbaar wolven van meer dan 14.000 jaar geleden zijn met moderne wolven”, aldus Anne Kathrine Runge, archeoloog aan de Universiteit van York.
Genetische inzichten
Runge en haar collega’s analyseerden de genetische gegevens uit de botten, tanden en het weefsel van de twee wolfachtigen, en bestudeerden ook hun darminhoud. Hieruit bleek niet alleen dat de welpen zusjes waren, maar ook dat er geen definitieve aanwijzingen zijn voor directe interactie met mensen uit die tijd. De zussen “bewoonden een divers landschap dat ook door mensen werd bewoond”, schreven de onderzoekers, maar “deze studie vond geen bewijs dat ze definitief in verband kan brengen met menselijke activiteiten.”
Het dieet van de welpen
Hoewel de twee wolvenwelpen niet erg oud werden, aten ze al wel vast voedsel, waaronder vlees van een wolharige neushoorn en een kleine vogel. Mammoetvlees ontbrak echter in hun dieet. Als de wetenschappers wel hadden kunnen aantonen dat ze mammoetvlees aten, had dit mogelijk kunnen duiden op het feit dat mensen uit de ijstijd de twee welpen restjes hadden gevoerd.
Mogelijk meer wolven in de permafrost
Hoe de twee welpen precies zijn gestorven, blijft een mysterie. Runge en haar collega’s vonden geen verwondingen op de karkassen. Een mogelijke verklaring is dat ze in een ondergrondse hol aan het rusten waren toen dit instortte, waardoor ze gevangen raakten. Tegenwoordig krijgen wolven vaak grotere worpen. Co-auteur Nathan Wales speculeert daarom dat het mogelijk is dat de welpen broertjes of zusjes hadden die aan dit lot ontsnapten, of die nu nog verborgen liggen in de permafrost.
Een ongelofelijk verhaal
Runge benadrukt dat het al ongelofelijk is dat de twee zussen zo goed bewaard zijn gebleven in de permafrost, maar stelt dat het nog bijzonderder is dat hun onderzoek zoveel inzicht geeft in hun leven en de omstandigheden van meer dan 14.000 jaar geleden.
