Wetenschappers hebben een verrassend verband aangetoond tussen het gezang van walvissen en de hoeveelheid voedsel die ze kunnen vinden.
Wetenschappers van het Monterey Bay Aquarium Research Institute hebben zes jaar lang geluisterd naar het gezang van drie soorten baleinwalvissen: de blauwe vinvis, de gewone vinvis en de bultrug. Ze gebruikten hiervoor een hydrofoon (een speciale onderwatermicrofoon) die ze op de zeebodem bij Monterey Bay in Californië plaatsten. Wat ze hoorden, verraste hen. Lange tijd dachten onderzoekers dat walvissen vooral zingen tijdens het broedseizoen in warme wateren. Maar deze studie laat zien dat ze ook in hun voedselgebieden zingen, soms wel 11 maanden per jaar. Dit maakt duidelijk dat hun gezang veel meer is dan een liefdeslied; het speelt een grote rol in hun dagelijks leven.
Walvisgezang als barometer voor ecosysteemgezondheid
Die rol werd nog interessanter toen de onderzoekers ontdekten dat walvissen meer zingen als er genoeg te eten is. Hoe meer krill of ansjovis er in de zee is, hoe vaker de walvissen hun stem laten horen. Vooral bij bultruggen was dit goed te merken. Tijdens de zes jaar van het onderzoek steeg de tijd waarin hun gezang te horen was van 34 naar 76 procent van de dagen. Dat ging gelijk op met betere voedselomstandigheden, die zich herstelden na een periode van extreme zeewarmte die de oceaan had opgeschud. Het gezang van walvissen lijkt zo een soort signaal dat vertelt hoe het met hun eten gesteld is, een natuurlijke barometer voor de gezondheid van de oceaan.
Elke walvis zingt op zijn eigen manier
Niet alle walvissen reageren hetzelfde op voedselveranderingen. De drie soorten lieten elk hun eigen patroon zien. Blauwe vinvissen eten alleen krill, en hun gezang volgde precies de hoeveelheid krill die beschikbaar was. Gewone vinvissen leven vooral van krill, maar eten soms ook kleine visjes. Hun liedjes kwamen overeen met die van de blauwe vinvissen en hingen af van het krill-aanbod. Bultruggen zijn flexibeler: zij schakelen makkelijk tussen krill en ansjovis. Dat kan verklaren waarom hun gezang steeds meer te horen was over de zes jaar, terwijl dat van de andere soorten op en neer ging. Bultruggen lijken zich beter aan te passen aan wat de oceaan te bieden heeft.
Zingen wanneer het goed gaat
Maar waarom zingen walvissen meer als er veel eten is? De onderzoekers denken dat het een soort luxe is. Als er genoeg voedsel is, zoals energierijke ansjovis in plaats van krill, kost het minder tijd om genoeg te eten. Met die extra tijd en energie kunnen walvissen gaan zingen. Bij bultruggen zagen ze bijvoorbeeld dat het gezang overdag toenam. Dat wijst erop dat ze minder tijd hoefden te jagen, vooral omdat prooien overdag vaak dieper zwemmen en moeilijker te vangen zijn. Kortom, als het leven goed is, maken walvissen muziek.
