Waarom zijn er geen zeeën op de achterkant van de maan?

far-side

De kant van de maan die naar ons is gericht heeft een gezicht, dankzij afwisseling tussen het lichte oppervlak en donkere vlekken. De achterkant van de maan heeft echter alleen maar kraters en geen maanzeeën. Hoe komt dit? Wetenschappers zijn er uit!

Kort na het ontstaan van het zonnestelsel is de aarde geraakt door een object ter grootte van Mars. Door de inslag kwam veel materiaal in een baan om de aarde terecht. Deze brokstukken klonterden samen, waarna de maan ontstond.

Synchrone rotatie
“Toen de maan werd geboren, was de afstand tussen de maan en de aarde tien tot twintig keer kleiner dan nu,” vertelt student Arita Roy van de Penn State universiteit. Het onderzoek van hem en zijn professors Steinn Sigurdsson en Jason Wright verschijnt deze maand in de Astrophysical Journal Letters. “Al snel kreeg de maan haar synchrone rotatie. Dit betekent dat de rotatie van de maan om zijn as even lang duurt als de maanbaan rond de aarde.” Daarom zien wij dus altijd dezelfde kant van de natuurlijke satelliet.

Links een foto van de voorkant van de maan met de duidelijk herkenbare maanzeeën. Rechts een foto van de achterkant van de maan met heel veel kraters, maar geen zeeën.
Links een foto van de voorkant van de maan met de duidelijk herkenbare maanzeeën. Rechts een foto van de achterkant van de maan met heel veel kraters, maar geen zeeën.

Dikke korst
Kort na de vorming van de maan was de aarde nog een hete bol met een temperatuur van meer dan 2.500 graden Celsius. Omdat de afstand tussen de aarde en de maan klein was, verhitte de aarde de ‘voorkant’ van de maan. De achterkant van de maan koelde veel sneller af. Mineralen als aluminium en calcium, die op de achterkant van de maan neerdaalden, condenseerden door de lage temperatuur en bleven op het oppervlak liggen. De korst van de maan aan de achterkant is hierdoor dus veel dikker geworden.

Inslagen
Tijdens en na het afkoelen werd onze natuurlijke satelliet bekogeld door grote meteorieten. Deze meteorieten sloegen door de dunne korst van de voorkant van de maan heen, waardoor het donkere basalt tevoorschijn kwam. Aan de achterkant van de maan slaagden meteorieten er niet in om maanzeeën te creëren. De korst was simpelweg te dik.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd