Asteroïde 1950 DA is een vliegende zandbak, bestaande uit allerlei kleine stof- en gruisdeeltjes. De asteroïde draait iedere twee uur om haar as. Volgens berekeningen zou de asteroïde door de middelpuntvliedende kracht al uit elkaar moeten zijn gevallen. Dit is tot op heden niet gebeurd. Hoe komt dit?
Onderzoekers van de universiteit van Tennessee hebben infraroodbeelden geanalyseerd en tevens rekenmodellen gebruikt om het mysterie op te lossen. De onderzoekers beweren dat cohesiekrachten op moleculair niveau, zogenoemde vanderwaalskrachten, de stof- en gruisdeeltjes bij elkaar houden. En dus niet zwaartekracht.
“Als zwaartekracht dit soort vliegende zandbakken bij elkaar houdt, dan zou het object al uit elkaar zijn gevallen door de snelle rotatietijd”, vertelt onderzoeker Ben Rozitis. “Daarom moeten cohesiekrachten op moleculair niveau de asteroïde bij elkaar houden.”
Een grote asteroïde kan in theorie menselijk leven op de aarde uitroeien. Wetenschappers zijn daarom ook op zoek naar een manier om grote meteorietinslagen te voorkomen. Dit onderzoek draagt bij aan het vinden van de perfecte manier om een bedreigende asteroïde vroegtijdig uit te schakelen. Zo vinden de wetenschappers het niet verstandig om een bom nabij een asteroïde te ontploffen. Deze techniek kan de cohesiekrachten destabiliseren, waardoor een object uit elkaar valt en waarna de aarde niet bedreigt wordt door één, maar door meerdere asteroïden.
Kans op inslag
Vorig jaar nog dachten we dat asteroïde 1950 DA in de toekomst een bedreiging zou kunnen vormen. In 2013 was de kans 1 op 4000 (0,025%) dat de asteroïde in 2880 op de aarde zou inslaan. Later is de kans gedaald naar 0%. Gelukkig maar, want 1950 DA heeft een diameter van 1,1 tot 1,4 kilometer en een eventuele inslag is dus niet zonder gevolgen.
Wat zijn de gevaarlijkste asteroïden op dit moment? Bekijk het lijstje van Scientias.nl!
