Anderhalve week geleden werd Rusland opgeschrikt door een meteorietinslag. De vanuit het niets opdoemende ruimtesteen zorgde voor grote schade. Maar waar kwam deze nu precies vandaan? Astronomen reconstrueerden de baan van de meteoriet om dat te achterhalen.
Op vrijdag 15 februari rond iets voor half tien ‘s ochtends (lokale tijd) was er boven Tsjeljabinsk in Rusland een vuurbal zichtbaar. Niet veel later volgde er een explosie. We hoeven ons niet in te beelden hoe dat eruit gezien moet hebben: verschillende Russen legden het spektakel met behulp van camera’s en mobieltjes vast. En dan waren er nog de beveiligingscamera’s die een glimp van de meteoriet opvingen.
Beelden
De beelden gingen in een rap tempo de wereld over. Maar niet alleen journalisten konden er hun voordeel mee doen. Ook wetenschappers kunnen veel uit de beelden afleiden, zo blijkt wel uit een zojuist verschenen paper van onderzoekers van de Universidad de Antioquia in Colombia. De onderzoekers bestudeerden beelden die in Tsjeljabinsk en in de nabijgelegen stad Korkino werden gemaakt. Ze letten daarbij op tal van dingen. Bijvoorbeeld op de schaduw die de ruimtesteen werpt, het spoor dat deze achterlaat en de inslag in het meer Tsjebarkoel. Uiteindelijk konden ze zo een schatting maken van onder meer de hoogte en de snelheid van de ruimtesteen op het moment dat deze richting de aarde komt zetten.
Baan in de ruimte
Om vervolgens te achterhalen welke baan de steen in de ruimte volgde, moeten de onderzoekers nog een stap verder gaan. Zes eigenschappen van de baan die de steen in de atmosfeer volgde, worden gebruikt om conclusies te trekken over de baan die de steen in de ruimte volgde. Een voorbeeld van zo’n eigenschap is de hoogte waarop de steen helder genoeg werd om een schaduw te werpen. Met behulp van computerprogramma’s werd op basis van deze gegevens de baan van de asteroïde achterhaald.
Apollo-planetoïden
Volgen we die baan, dan komen we uiteindelijk uit bij de oorsprong van de ruimtesteen. En dat is in dit geval de Apollo-planetoïden, zo vermoeden de onderzoekers. U ziet de groep hieronder. Deze planetoïden kunnen heel dicht bij de aarde in de buurt komen.
De onderzoekers benadrukken dat ze niet met zekerheid kunnen zeggen dat de ruimtesteen afkomstig is van deze planetoïden. “We gebruikten de meest betrouwbare informatie die in de groeiende hoeveelheid beelden uit het getroffen gebied, kan worden gevonden,” zo benadrukken de onderzoekers in hun paper. Maar zelfs met die betrouwbare informatie moeten er om de baan van de steen te achterhalen enkele aannames worden gedaan. Zo gaan de onderzoekers ervan uit dat de tijdsaanduidingen op de beelden die van de meteoriet zijn gemaakt, kloppen. Ook gaan ze ervan uit dat het gat in meer Tsjebarkoel werkelijk door fragmenten van de ruimtesteen is veroorzaakt. Nader onderzoek zal moeten uitwijzen of de onderzoekers daarmee daadwerkelijk op het juiste spoor zitten.
