De laatste voorouder die alle organismen op aarde gemeen hebben, was geen oersoep, maar eerder een complex organisme, zo blijkt.
Er is al veel onderzoek gedaan naar deze laatste voorouder van alles. Veel studies wijzen erop dat het niet veel voorstelde: het zou een soort mengelmoes geweest zijn van moleculen. Pas veel later ging het ergens op lijken.
Cel
Maar wetenschappers spreken dat nu tegen. De laatste voorouder van alles had een vrij complexe structuur die zelfs al deed denken aan een cel. “We weten niet hoe deze eruitzag, maar onze hypothese is dat deze veel leek op archaea (een oerbacterie, red.),” legt onderzoeker Manfredo Seufferheld uit.
WIST U DAT…
Organel
De onderzoekers baseren die conclusie op een studie naar bacteriën. Ze bestudeerden een deel van de microbiële cel waarin polyfosfaat zit opgeslagen. Ze keken ook hoe deze opslagplaats zich ontwikkeld had. Ze ontdekten dat de opslagplaats eigenlijk een eerste, universele organel was. Een organel is eigenlijk een orgaan in een cel. Er werd altijd gedacht dat deze niet voorkwam in bacteriën en hun verre familie: de oerbacteriën zoals archaea. Maar dat klopt blijkbaar niet. Sterker nog: het onderzoek wijst erop dat organellen al ontstonden voor de drie takken van leven (bacteriën, archaea en eukaryoten) er waren.
“Onze hypothese is dat LUCA (Last Universal Common Ancestor, de laatste gedeelde voorouder, red.) een organel heel, heel vroeg in de evolutie ontwikkelde zodat deze een duurzame energiebron in de cel had.” Later zou deze opslagplaats zijn verdwenen en plaats hebben gemaakt voor de mitochondrieën: de energiecentrale van moderne cellen. En daarmee is de laatste voorouder van alles waarschijnlijk veel complexer dan gedacht, zo is in het blad Biology Direct te lezen.
