Vleermuizen hebben eigen dialect

Wanneer een echte Amsterdammer met een Twentse boer in conclaaf gaat, kan dat voor problemen zorgen. Maar wij mensen zijn niet de enigen met dat probleem, zo blijkt nu uit Australisch onderzoek. Ook vleermuizen hebben een eigen dialect. Die informatie kan wetenschappers helpen om verschillende soorten te identificeren en beschermen.

Wetenschappers vermoeden al langer dat vleermuizen er regionale dialecten op nahielden, maar dat werd nog nooit bewezen. Tot nu dan. “Vleermuizen in verschillende regio’s hebben verschillende kreten,” legt onderzoeker Brad Law uit. “Je kunt wel dezelfde soorten aan de noord- en zuidkust hebben, maar ze hebben verschillende roepen.”

Opname
De onderzoekers brachten enkele maanden in de nabijheid van vleermuizen door en namen hun geluiden op. In totaal gaat het om zo’n 4.000 geluiden van dertig soorten vleermuizen in New South Wales (Australië). Er bleken grote verschillen te zijn. Deze worden niet door de soort, maar door de locatie ervan ingegeven.

Dieet?
Waarom deze verschillen optreden, is onbekend. Law vermoedt echter dat het te maken heeft met het dieet van de vleermuizen. De dieren produceren ultrageluid dat niet door mensen kan worden waargenomen. Dit geluid zorgt voor echo’s en zo weet de vleermuis hoe zijn omgeving er uit ziet. “Ze zijn in staat om op basis van geluid een beeld te vormen van hun wereld. Sommige vleermuizen eten kleine muggen. Dat betekent dat ze een roep met een hoge frequentie gebruiken om deze op te sporen, terwijl andere vleermuizen die kevers of grote motten eten een lagere frequentie kunnen gebruiken.”

De wetenschappers willen hun onderzoeksresultaten gebruiken om bedreigde vleermuissoorten op te sporen en te identificeren.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd