Eindelijk kunnen onderzoekers verklaren waarom glyptodonten veel weg hadden van gigantische gordeldieren: ze zijn redelijk nauw verwant aan het gordeldier.
Duizenden jaren geleden leefden in Zuid-Amerika glyptodonten. De inmiddels uitgestorven dieren leken op gigantische gordeldieren: één van de grootste soorten uit de familie – Doedicurus – woog bijna een ton en was ongeveer net zo groot als een auto.
Overeenkomsten met het gordeldier
De glyptodonten hadden veel weg van de gordeldieren zoals we die vandaag kennen. En dat is goed te verklaren, zo blijkt nu uit nieuw onderzoek. De glyptodonten waren namelijk familie van het gordeldier. “Glyptodonten moeten waarschijnlijk gezien worden als een subfamilie bestaande uit gigantische gordeldieren,” stelt onderzoeker Frédéric Delsuc.
Genetisch onderzoek
Delsuc en collega’s trekken die conclusie nadat ze het mitochondriale DNA (genetische informatie die via de maternale lijn wordt doorgegeven) van Doedicurus bestudeerden. Ze vergeleken dit met mitochondriaal DNA van diverse nog op aarde voorkomende soorten die tot de Xenarthra behoren (een groep waarin we onder meer de gordeldieren, miereneters en luiaarden aantreffen).
Subfamilie
Uit het onderzoek blijkt dat de glyptodonten een subfamilie (Glyptodontinae) in de Chlamyphoridae-familie vormen. Tot laatstgenoemde familie behoort onder meer het tot op de dag van vandaag levende reuzengordeldier. Het onderzoek suggereert verder dat de lijn der glyptodonten zo’n 35 miljoen jaar geleden ontstond. Dat is in lijn met de fossiele resten die we tot op heden van de glyptodonten hebben teruggevonden.
Het onderzoek toont tevens aan dat de glyptodonten in relatief korte tijd heel groot werden. De laatste voorouder die de glyptodonten met de gordeldieren van vandaag de dag deelden, woog zo’n zes kilo. Het wijst op een “spectaculaire toename in de lichaamsmassa van de glyptodonten”, aldus Delsuc. Ook dat is in lijn met de fossiele resten die onderzoekers van glyptodonten hebben teruggevonden. Die resten laten namelijk zien dat glyptodonten evolueerden van dieren van ongeveer tachtig kilo zwaar tot dieren van zo’n 2000 kilo zwaar (in het Pleistoceen). Aan het eind van de laatste ijstijd verdwenen de giganten echter voorgoed.
