‘Tientallen mensen vingen noodoproepen van wanhopige Amelia Earhart op’

Maar hulp kwam er nooit voor de onfortuinlijke pilote die in 1937 van de aardbodem verdween.

Betty Klenck was vijftien jaar toen ze wanhopige noodoproepen op haar familieradio ontving. En zij was niet de enige. In totaal waren er zo’n 56 andere oproepen, wellicht afkomstig van Amelia Earhart, die door andere gewone burgers, maar ook door de Amerikaanse marine of kustwacht werden opgevangen. Veel van deze signalen – vaak van slechte kwaliteit – werden afgedaan als onzin, terwijl anderen weldegelijk werden onderzocht. Helaas resulteerde dit nooit in de redding van de beroemde pilote.

Amelia Earhart
Amelia Earhart was de eerste vrouwelijke pilote die solo de Atlantische Oceaan overstak. En in 1937 besloot ze samen met navigator Fred Noonan de Stille Oceaan over te steken. Tijdens deze tocht slaat echter het noodlot toe en lijken de twee van de aardbodem verdwenen te zijn. Jarenlang was onduidelijk wat er precies gebeurd was. Vaak werd aangenomen dat de twee waarschijnlijk in de Stille Oceaan waren neergestort. Maar nu is er steeds meer bewijs dat Earhart en Noonan, nadat ze met hun vliegtuig in de problemen waren gekomen, nog een tijdje op het onbewoonde eiland Nikymaroro hebben vertoefd.

Noodoproepen
En deze hypothese lijkt steeds meer bijstand te krijgen. Want er zijn nu nieuwe aanwijzingen gevonden dat Earhart de crash overleefde. Na een analyse van noodoproepen die na de verdwijning van Earhart zijn ontvangen, blijkt dat tientallen ervan waarschijnlijk van Earhart afkomstig waren. Helaas was het in die tijd erg lastig deze te ontcijferen. Zo waren de afstanden groot en waren de radio’s bedoeld voor communicatie binnen een paar honderd mijl. Veel stations hoorden alleen wat gekraak, wat aangaf dat iemand, ergens iets probeerde uit te zenden op de frequentie van Earhart. Slechts één keer – op Baker Island, het station dat het dichts bij Gardner lag – hoorde een operator een krachtig en duidelijk stemgeluid met de roepnaam van het vliegtuig.

Burgers
Maar ook gewone burgers, verspreid over Noord-Amerika hoorden ineens de plotselinge noodkreten van Amelia Earhart op hun radio. Sommigen waarschuwden familieleden, lokale autoriteiten of lokale kranten. Een aantal werd daaropvolgend dan ook onderzocht door overheidsinstanties en werd als geloofwaardig beschouwd. Maar lang niet alle. Uiteindelijk was het de opperbevelhebber van de kustwacht die de knoop doorhakte. Hij zei dat het buitengewoon twijfelachtig was dat Earhart signalen uit had gezonden na die desbetreffende fatale dag.

Amelia Earhart en Eric Noonan voor vertrek. Afbeelding: Wikimedia Commons
Meer weten?

Op het eiland Nikumaroro zijn botten ontdekt die mogelijk van de beroemde pilote zijn. Lees er hier meer over.

Onderzoek
Maar nu konden onderzoekers dankzij moderne middelen opnieuw een reconstructie maken van wat er gebeurd zou zijn. Hun hypothese is dat de oproepen wel degelijk van Earhart afkomstig waren. Dit leiden ze onder meer af uit het patroon dat in de radiosignalen werd ontdekt. Zo bleek dat er gedurende een periode van zes dagen signalen werden ontvangen. Dit gebeurde alleen tijdens de nacht op de Stille Oceaan. Hoogfrequente radiogolven verspreiden zich het beste ’s nachts, maar de koelere temperaturen tijdens de nacht waren waarschijnlijk de grootste motiverende factor om rond deze tijd uit te zenden.

Batterij
Daarnaast ontdekten de onderzoekers dat er een correlatie ontstond tussen de tijden dat er signalen werden verzonden, en de waterstand van waar Earhart mogelijk vastzat. Zo zijn de radio’s afhankelijk van de batterij van het vliegtuig, die alleen opgeladen kunnen worden als de motor aanstaat. Alleen kan de motor alleen aan bij laagwater om overstroming te voorkomen. Daardoor kon Amelia Earhart alleen de signalen uitzenden wanneer het waterpeil laag genoeg was. En dat is precies wat de onderzoekers in hun studie konden aantonen.

Uit alle berichten die Earhart verzond, blijkt dat ze met het vliegtuig op het rif zijn beland. Zo probeert ze meerdere malen uit te leggen wat ze ziet zoals ‘een klein, onbekend eiland’ en en ‘een rif ten zuidoosten van Howland’. Ook stuurde Earhart de lengte- en breedtegraadcoördinaten, die helaas nooit zijn aangekomen. Een ander duidelijk patroon in de inhoud van de radiosignalen, is de plotselinge groeiende bezorgdheid over het stijgende water. Eerdere berichten waren grotendeels informatief en Earhart probeerde uit te leggen dat er ook dringende medische hulp nodig was. Tegen de tijd dat Betty Klenck het volgende bericht hoorde, was de situatie nijpender en waren de berichten van Earhart vooral gericht op het hoge water. Waarschijnlijk is het vliegtuig uiteindelijk de zee in gegleden. Earhart heeft op de een of andere manier nog het land kunnen bereiken en leefde daar een tijdje als schipbreukeling. Het lot van navigator Noonan is onbekend.

Bronmateriaal

"The Post-Loss Radio Signals" - Tighar

Afbeelding bovenaan dit artikel: "Wikimedia Commons"

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd