Waarom zijn sommige mensen in staat om werkelijk door alle geluiden (de wekker incluis) heen te slapen en worden anderen al wakker als een vogel vijf straten verderop een takje breekt? Wetenschapper Jeffrey Ellebogen besloot het uit te zoeken en ontdekte dat het de thalamus – een hersenkern – is die voor ons om stilte vraagt.
Ellenbogen verzamelde twaalf mensen en liet ze in een donkere, geluidloze kamer slapen. Terwijl de proefpersonen een dutje deden, mat Ellenbogen hun hersenactiviteit. In een tweede experiment kregen dezelfde slapende mensen in dezelfde kamer veertien geluidjes te horen. Deze geluiden varieerden van een toilet dat werd doorgespoeld tot verkeer. Ellenbogen speelde de geluiden met een interval van dertig seconden af, totdat de proefpersonen er wakker van werden.
Hersenactiviteit
De ene proefpersoon schrok veel eerder wakker van de geluidjes dan de ander. Dat is met behulp van de hersenscan ook goed te verklaren. De slapers die minder snel wakker werden, vertoonden meer hersenactiviteit tijdens hun non-REMslaap dan de anderen. Deze activiteiten met een specifieke golflengte waren afkomstig van de thalamus.
Stilte!
De wetenschappers vermoeden dat de thalamus signalen uitzendt en zo voorkomt dat bepaalde delen van onze hersenen geluiden ontvangen. Een overijverige thalamus is dus verantwoordelijk voor het door-de-wekker-heen-slapen.
Ellenbogen hoopt dat de studie mensen die licht slapen, kan helpen. Wellicht is het mogelijk om de thalamus op de één of andere manier te activeren en er zo voor te zorgen dat deze mensen ’s nachts minder horen.
