Tand des tijds kan geen vat krijgen op protoplaneet Vesta

Heel wat hemellichamen hebben er last van: erosie. Maar Vesta niet: wetenschappers hebben ontdekt dat de protoplaneet dankzij een oppervlaktelaag die voortdurend in beweging is, voor altijd jong blijft.

De maan, maar ook asteroïden moeten eraan geloven: erosie. Dat weten we door de opeenstapeling van kleine metaalachtige deeltjes die de heldere, buitenste lagen van de hemellichamen doffer maken. Eigenlijk hadden astronomen wel een beetje verwacht dat doffe effect ook op Vesta aan te treffen. Maar toen ruimtesonde Dawn zich over de protoplaneet boog, kon deze maar geen opeenstapeling van metaalachtige deeltjes ontdekken. Vesta wordt dan ook niet dof, maar blijft helder.

Mengen
Tegelijkertijd weten onderzoekers ook dat hele jonge objecten op Vesta (die extreem helder zijn) snel weer dezelfde kleuren krijgen als de rest van Vesta. Dat wijst erop dat frequente, kleine inslagen van asteroïden en kometen ervoor zorgen dat de buitenste laag puin van Vesta door elkaar gehusseld wordt. Ook zijn er flink wat hellingen op de protoplaneet, waardoor verschuivingen veelvuldig voorkomen en die buitenste laag dus nog verder door de war wordt geschopt.

WIST U DAT…

…Dawn in september nog een afscheidsfoto van Vesta heeft gemaakt?

Filmster
De wetenschappers vergelijken Vesta dan ook met een filmster die voortdurend haar make-up bijwerkt. Zo werkt de protoplaneet ook voortdurend aan haar buitenste laagje. En omdat die laag zo in beweging is, kan de erosie er maar geen grip op krijgen. Het resultaat: Vesta blijft voor altijd jong.

Zebra
Het onderzoek van Dawn heeft ook nog andere resultaten opgeleverd. Zo kunnen de onderzoekers nu eindelijk de enorme variatie in hele lichte en donkere plekken op Vesta verklaren. Het donkere materiaal zou afkomstig zijn van koolstofrijke asteroïden. “Sinds Dawn bij Vesta aankwam en we de lichte en donkere strepen op het oppervlak zagen, vroegen we ons af hoe deze zebra aan zijn strepen kwam,” vertelt onderzoeker Christopher T. Russell. “Nu weten we dat de heldere strepen heel vroeg materiaal van Vesta is en de donkere strepen afzettingen zijn, waarschijnlijk door botsingen met materialen uit de donkere randen van de asteroïdengordel.” Berekeningen wijzen erop dat de donkere strepen enkel konden ontstaan als er in de laatste 3,5 miljard jaar zo’n 300 donkere asteroïden met een diameter tussen de één en tien kilometer op de protoplaneet zouden zijn ingeslagen.

Dawn bestudeerde Vesta vanaf juli 2011. Inmiddels heeft de ruimtesonde de protoplaneet echter verlaten: Dawn is nu onderweg naar Ceres en gaat ons tijdens die missie hopelijk ook heel wat geheimen uit de doeken doen.

Bronmateriaal

"Protoplanet Vesta: Forever young?" - UCLA.edu
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door NASA / JPL-Caltech / UCLA / MPS / DLR / IDA.

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd