Het is – dankzij Jurassic Park – één van de bekendste dino’s ooit. Maar hoe gevaarlijk was hij nu echt? Alles over de T. rex.
T. rex – voluit: Tyrannosaurus rex – was een echte gigant. Uit recent onderzoek is zelfs gebleken dat het beest veel groter was dan altijd al werd gedacht. De zwaarste T. rex ooit gevonden – Sue genaamd – zou zo’n 9500 kilo hebben gewogen. De schedel van dit enorme exemplaar is maar liefst anderhalve meter lang. Natuurlijk is dit wel een uitzondering. Een ‘normale’ T. rex zou ‘slechts’ 6000 tot 8000 kilo hebben gewogen.
Kleintje
Natuurlijk zijn ook deze giganten ooit heel klein geweest. Wanneer ze uit hun ei kropen, moeten ze minder dan tien kilo hebben gewogen. Maar de aandoenlijk kleine T. rexjes werden rap groot. Uit onderzoek blijkt dat de jonkies met name in hun tienerjaren (tussen de tien en twaalf en zeventien en achttien jaar in het bijzonder) heel snel groeiden. Dan konden ze in een jaar tijd wel 1000 kilo zwaarder worden.
Rennen!
Dat de T. rex een verschijning was om een blokje voor om te gaan, mag vaststaan. Maar stel dat we opeens oog in oog met zo’n gigant zouden staan. Zouden we het dan met succes op een rennen kunnen zetten? De wetenschap is er nog niet helemaal uit hoe snel de T. rex was. Tenslotte moest het beest natuurlijk wel alle kilo’s meeslepen. Het is niet aannemelijk dat de T. rex kon rennen. Waarschijnlijk waren snelle, kleine stapjes de beste manier voor T. rex om een beetje vaart te maken. Hoe hard de dinosaurus exact kon lopen, blijft onduidelijk. Maar waarschijnlijk niet veel sneller dan een mens, aldus Nature. Dat wil echter niet zeggen dat T. rex in zijn tijd voortdurend achter de feiten aanliep. In de tijd van de dino leefden genoeg dinsosaurussen die ook niet zo snel konden lopen en dus prima op het menu van de T. rex pasten.
Op jacht
Als de T. rex tenminste joeg. Want dat laatste is helemaal niet zo aannemelijk als u misschien denkt. De dinosaurus moest ongetwijfeld flink eten om zijn lichaam te kunnen onderhouden. Maar de jacht vergde ook weer heel veel van zijn lichaam. Daarom is het helemaal niet zo’n gek idee dat de T. rex helemaal niet of zelden joeg. Wellicht schoof hij gewoon bij andere dinosaurussen aan en was hij geen jager, maar een aaseter. Met zijn imposante verschijning moet het tenslotte niet heel lastig zijn geweest om de prooi van andere jagers af te pakken. Toch is uit recentelijk onderzoek gebleken dat de T. rex hoogstwaarschijnlijk zijn eigen boontjes moest doppen. Hij zou simpelweg niet in de gelegenheid zijn geweest om prooien te stelen: deze waren al weg voor hij het wist. Toch zou de T. rex niet heel actief gejaagd hebben. Dat kostte waarschijnlijk teveel energie. Het is aannemelijker dat hij zijn prooi opwachtte en deze zodra de gelegenheid zich voordeed, greep.
Parasiet
De T. rex was met zijn omvang en sterke kaken een geduchte tegenstander voor veel tijdgenoten. Maar had de dinosaurus zelf ook iets te vrezen? Jawel, maar dat gevaar kwam niet van andere giganten. Sterker nog: het gevaar was uitzonderlijk klein. Uit onderzoeken is gebleken dat de T. rex veel hinder ondervond van parasieten. Op de schedel van Sue – u weet wel, die grootste T. rex ooit – zijn beschadigingen aangetroffen. Eerst werd gedacht dat de T. rex die beschadigingen opliep tijdens gevechten met soortgenoten. Maar toen onderzoekers nog eens beter keken, deden de beschadigingen ze wel heel erg denken aan parasieten die tot op de dag van vandaag vogels lastig vallen. En jawel, hoogstwaarschijnlijk zorgden parasieten al in die tijd voor grote problemen. Ze veroorzaakten infecties in de keel en mond van de T. rex. In het geval van de machtige Sue kan de parasiet wel eens verantwoordelijk zijn voor de ondergang van de machtige dinosaurus. Door die infecties kon Sue mogelijk niet meer eten en stierf de dino een hongerdood. Mogelijk droegen de dinosaurussen de parasiet op elkaar over tijdens gevechten of liepen ze de parasiet op wanneer ze soortgenoten opaten.
Vragen
We weten best veel van de T. rex. Maar er is ook nog heel veel onduidelijk. Zo is de intelligentie van de Tyrannosaurus rex nog altijd in nevelen gehuld. Was de dino heel intelligent of juist niet? Was deze voldoende ontwikkeld om in een groep te kunnen leven? We weten het niet. Ook de opvoeding van de jonge T. rex levert veel vragen op. Zo is nog altijd onduidelijk of de jongen (grotendeels) door hun ouders verzorgd werden of het vooral op eigen houtje moesten redden.
Mede door al die vragen wordt er nog intensief onderzoek gedaan naar de T. rex en zijn soortgenoten. En dat is maar goed ook, want het verhaal van deze bijzondere dinosaurus is nog lang niet af. Tegelijkertijd is het lastig gebleken om aan de hand van fossiele resten een compleet levensverhaal te vertellen. Botten kunnen laten zien hoe een dier er ongeveer uitzag, maar het gedrag van het dier is er lastig aan af te zien. En dus blijven veel factoren een beetje gissen. Of we ooit nog een antwoord krijgen op al die vragen? Misschien wel als we nieuwe manieren vinden om nog meer informatie uit botten te halen of misschien wel als we erin slagen om een dinosaurus te klonen. Eén ding lijkt wel vast te staan: de T. rex is nog mysterieus genoeg om de mensheid tientallen jaren bezig te houden.