Supernova’s bestookten de aarde met radioactief afval

We zijn met z’n allen bang voor een Belgische kerncentrale, maar het gevaar kan ook van boven komen. Supernova’s bestookten ons zonnestelsel 1,7 tot 3,2 miljoen jaar geleden met radioactief afval.

Een internationaal team van wetenschappers heeft bewijs gevonden dat er verschillende massieve sterren zijn ontploft nabij ons zonnestelsel, waardoor radioactief ijzer-60 naar de aarde is geslingerd. Deze radioactieve isotoop is gevonden in sedimenten en bodemmonsters van de Grote, Atlantische en Indische oceanen.

In 1987 ontplofte er een ster in de Grote Magellaanse Wolk, een satellietstelsel van de Melkweg. Deze supernova - SN 1987A - was met het blote oog zichtbaar.
In 1987 ontplofte er een ster in de Grote Magellaanse Wolk, een satellietstelsel van de Melkweg. Deze supernova – SN 1987A – was met het blote oog zichtbaar.
Het bombardement duurde 1,5 miljoen jaar. “Dit bewijst dat het gaat om een reeks supernova-explosies”, concludeert Dr. Anton Wallner van de Nationale universiteit van Australië.

De sterren ontploften op minder dan 300 lichtjaar van de aarde. Dat is – kosmisch gezien – erg dichtbij. De supernova’s waren overdag zichtbaar en ongeveer even helder als de maan. Toch richtte het radioactieve bombardement weinig schade aan. Daarvoor stonden de sterren te ver weg. Wel hebben de supernova’s mogelijk invloed gehad op het klimaat, aangezien er 2,6 miljoen jaar geleden een paar ijstijden begonnen. “Het is opmerkelijk dat de periode overeenkomt met de verschuiving van het Plioceen naar het Pleistoceen”, zegt Wallner. Er zijn wetenschappers die van mening zijn dat er een verband is tussen kosmische straling en een toename van bewolking. Meer bewolking betekent dat de aarde meer zonlicht reflecteert en de temperatuur op aarde daalt.

De supernova-explosies vonden plaats in een verouderde sterrengroep. Alle leden in deze groep waren hoogbejaard, dus de volledige groep is waarschijnlijk verdwenen.

Betelgeuze
In de nabije toekomst wordt ons zonnestelsel opnieuw bestookt door radioactief puin. De ster Betelgeuze – die op een afstand van 650 lichtjaar staat – nadert de laatste fase van zijn leven. Waarschijnlijk duurt het nog duizenden jaren voordat Betelgeuze daadwerkelijk explodeert, dus we maken het waarschijnlijk niet zelf mee. Als de ster ontploft, dan zien we tijdelijk een tweede zon aan de hemel. Voor de rest gebeurt er niets.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd