Voor het eerst is het Britse Atlantis genaamd Dunwich, ‘s wereld grootste middeleeuwse onderwaterstad, in kaart gebracht. Dit was tot op heden onmogelijk vanwege de grote hoeveelheid modder in het water.
Door middel van de DIDSON (Dual frequency IDentfication SONar) ontdekten archeologen nieuwe straten, zes ruïnes en 74 archeologische vindplaatsen.
DIDSON
De DIDSON is een hoge resolutie sonar die geluid gebruikt om akoestische beelden mee te maken. De sonar werd voor dit onderzoek voor de eerste keer ingezet bij onderzoek dat niet om een scheepswrak draaide. “De technologie hielp ons niet alleen om de stad in kaart te brengen, maar ook om er achter te komen welke wisselwerking de ruïnes met de zeebodem en de stroming hebben,” zo vertellen de archeologen.
Dunwich
Dunwich was in de vroege Middeleeuwen één van de meest belangrijke havengebieden in Engeland. De plaats was tevens de hoofdstad van het koninkrijk East Anglia. Van het Dunwich van toen is nauwelijks iets meer over. Vanaf 1286 begon de stad langzaam te verdwijnen door kusterosie, veroorzaakt door extreem zware stormen. Door het wegvallen van een groot deel van de stad stortte de economie in en verlieten steeds meer mensen de ooit zo bloeiende stad, waardoor deze in de vergetelheid raakte. Nu is Dunwich niet meer dan een dorpje in het huidige Engelse graafschap Suffolk. De oude stad en de haven liggen zo’n tien meter onder water, net van de kust vandaan.
Kaart
Bijzonder is dat het centrum van de stad vroeger net zo groot was als dat van Londen, namelijk zo’n 1.8 vierkante kilometer. Uit de data van de DIDSON blijkt daarnaast dat de stad omringd werd door aangelegde heuvels. De locaties van kerken zoals de Blackfriars Friary, St Peter’s, All Saint’s, St Nicholas Churches en de Chapel of St Katherine werden geïdentificeerd en er werden ruïnes van een groot huis gevonden, waarschijnlijk het gemeentehuis.
Dunwich is volgens professor David Sear, één van de onderzoekers, een goed voorbeeld van wat voor invloed de natuur op de Engelse kust kan hebben. “Het laat zien hoe snel de kust kan veranderen, zelfs als deze wordt beschermd door zijn burgers. Klimaatverandering maakt kusterosie een belangrijk onderwerp in de 21ste eeuw, maar Dunwich laat zien dat het eerder is gebeurd. De zware stormen van de dertiende en veertiende eeuw in combinatie met een periode van klimaatverandering, veranderde het warme middeleeuwse klimaat in een periode genaamd ‘de Kleine IJstijd'”. Niet alleen klimaatverandering kan een stad doen wegvagen denkt professor Sear. “Dunwich laat ons zien dat een deel ook aan de mens zelf ligt. Nadat de stad was getroffen door verwoestende stormen, werd Dunwich opgegeven door het volk.”
Het gehele onderzoek, met daarin beeldmateriaal kunt u hier vinden.
