Spookachtig inktvisje legt haar eieren op gevaarlijke plek

Herken je dit bijzondere inktvisje nog? Nieuw onderzoek onthult dat het – ondanks dat het op grote diepte leeft – waarschijnlijk ernstig bedreigd wordt door mensen.

We schreven er in mei dit jaar al over: de ontdekking van een inktvisje dat er wel heel bijzonder uitziet. Onderzoekers spotten het inktvisje – dat pigmentcellen mist en weinig gespierd is, waardoor het op een spookje lijkt – voor de kust van Hawaii. Daar leeft het op meer dan 4000 meter diepte.

Lang broeden
In een nieuw paper zoomen wetenschappers nu in op het bijzondere inktvisje. Zo hebben ze ontdekt dat het organisme – dat ook wel liefkozend ‘Casper’ wordt genoemd – eitjes legt op de dode uitsteeksels van sponzen. “We nemen aan dat de vrouwelijke inktvissen op de eieren zitten, waarschijnlijk net zolang tot ze uitkomen en dat kan wel een aantal jaar duren,” vertelt onderzoeker Autun Purser.

Meer weten?

Wil je meer weten over diepzeemijnbouw en de risico’s die het met zich meebrengt? Lees er hier alles over!

Mijnbouw
Wetenschappers maken zich inmiddels enigszins zorgen over ‘Casper’. Want de plek waar deze soort eitjes legt, is niet bepaald de meest veilige plek. De sponzen waarop de eitjes rusten, bevinden zich namelijk op nodules op de bodem van de zee. Deze nodules zijn rijk aan kostbare metalen die onder meer gebruikt worden in telefoons en computers. “De nodules zien er een beetje uit als een aardappel en bestaan uit ringen die weer opgebouwd zijn uit verschillende metaalrijke lagen,” vertelt Purser. “Ze zijn interessant voor bedrijven, omdat veel van de metalen zogenoemde high-tech-metalen zijn: ze worden gebruikt bij het produceren van mobiele telefoons en andere moderne apparatuur.” Op het land zijn deze metalen schaars (en dus duur) aan het worden en daarom gaan bedrijven ze nu uit het water halen. En dat is waarschijnlijk een probleem voor de sponzen die op deze nodules groeien en dus ook de eitjes die het witte inktvisje op deze sponzen legt. “Deze sponzen groeien alleen in bepaalde gebieden op kleine, harde nodules of korsten die voor mijnbouwbedrijven interessant zijn, omdat ze metalen bevatten, waaronder mangaan. Met het verwijderen van deze nodules kan de levenscyclus van de inktvissen dan ook het spel komen te staan.”

Lang was onduidelijk welke dieren er op grote diepte in de nabijheid van deze kostbare metalen leefden. Maar recente observaties – waaronder de observaties die resulteerden in de ontdekking van het witte inktvisje – geven daar meer inzicht in. En wat blijkt? Het witte inktvisje is lang niet de enige voor wie de nodules indirect heel belangrijk zijn. Vele inktvissen leven nabij plekken die voor mijnbouwbedrijven interessant zijn. En dat is een probleem, zeker omdat inktvissen lang en langzaam leven. Ze nemen hun tijd voor de voortplanting. En dat betekent dat het verlies van zo’n verzameling eitjes een enorme aderlating is. “Voor deze langlevende organismen zal het herstel heel lang duren en misschien zelfs onmogelijk zijn als de harde zeebodem compleet wordt weggenomen. Het zou een enorme klap zijn voor de biodiversiteit op grote diepte.” Het kan zelfs een compleet ecosysteem ruïneren, denkt Purser. “Inktvissen zijn vrij grote organismen die veel andere, kleinere dieren eten, dus als de inktvissen wegvallen zullen andere populaties op moeilijk te voorspellen manieren veranderen.”

Bronmateriaal

"Newly discovered 'Casper' octopod at risk from deep-sea mining" - Cell Press (via Eurekalert)
De afbeelding bovenaan dit artikel is gemaakt door NOAA Office of Ocean Exploration and Research / Hohonu Moana 2016

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd