Uit onderzoek van de universiteit van St Andrews blijkt dat spitssnuitdolfijnen het niet hebben op de sonar. Zodra de dieren de tonen horen, vallen ze zelf stil en maken ze zich uit de voeten. Het werd al langer vermoed dat de dieren last hebben van de sonar. Het onderzoek bevestigt dit en toont aan dat de dieren zelfs hinder ondervinden van middenfrequenties.
Anders dan de naam doet vermoeden, zijn spitssnuitdolfijnen eigenlijk walvisachtigen. De dieren haalden in 2000 en 2002 de kranten toen meerdere exemplaren op de Bahama’s aanspoelden. Het vermoeden bestond dat het iets te maken had met de sonargeluiden die schepen op het water uitwisselen.
Stilte
De onderzoekers besloten dat eens nader uit te zoeken. Ze bestudeerden de spitssnuitdolfijnen in een gebied waar veel sonar gebruikt wordt. De wetenschappers luisterden niet alleen naar de sonar, maar ook naar de geluiden die de walvissen zelf maakten. Wanneer er sonargeluiden gemaakt werden, stopten de spitssnuitdolfijnen met het maken van geluiden. En dat is veelzeggend: de dieren maken die geluiden om te communiceren en te navigeren. Dat kwam dus allemaal stil te liggen.
WIST U DAT…
Jacht
De dieren stopten ook met het zoeken naar voedsel en maakten zich uit de voeten. Zodra ze ver genoeg uit de buurt waren, hervatten ze hun jacht pas weer. De spitssnuitdolfijnen zwommen soms wel zestien kilometer weg. Sommige walvissen keerden pas na drie dagen terug.
Aanspoelen
“Het was duidelijk dat deze walvissen snel van de sonargeluiden vandaan bewogen,” meent onderzoeker Ian Boyd. “We vermoeden dat ze in sommige, ongebruikelijke situaties niet in staat zijn om zich uit de voeten te maken en dat resulteert in dieren die aanspoelen en doodgaan.”
Eerder was al aangetoond dat de dieren het niet hebben op geluiden met een hoge frequentie. De wetenschappers laten zien dat de walvissen ook hinder ondervinden van middenfrequenties. “Wellicht het meest veelzeggende resultaat van onze experimenten is de extreme gevoeligheid van deze dieren voor verstoring.”
