‘Snel afgeleide mensen hebben te veel hersenen’

Onderzoek wijst erop dat mensen die snel afgeleid zijn waarschijnlijk teveel hersenen hebben.

De onderzoekers stelden een groep proefpersonen samen. Sommige proefpersonen konden zich heel goed concentreren. Anderen waren snel afgeleid.

Quiz
Met behulp van een quiz werd vastgesteld of de gedachten van de proefpersonen snel afdwaalden of niet. De mensen die het snelst afgeleid waren, kregen de hoogste score.

Scan
Met een MRI-scan werd vervolgens naar het brein gekeken. De mensen die in het eerdere experiment de hoogste score hadden behaald, bleken veel meer grijze stof te hebben in de linker pariëtale kwab.

Stimulatie
Om erachter te komen of dit deel van de hersenen ook echt invloed heeft op de concentratie onderwierpen de onderzoekers de proefpersonen aan transcraniële magnetische stimulatie. Met een magneet werd hierbij de activiteit van de pariëtale kwab beïnvloed. De proefpersonen moesten een opdracht doen. Eerst zonder afleiding. Later met. Vervolgens deden de proefpersonen de opdracht nog een keer, maar nu terwijl met magneten de activiteit van de pariëtale kwab werd verminderd. Nu hadden de proefpersonen aanzienlijk minder tijd nodig om de opdracht te volbrengen, omdat ze ook minder werden afgeleid. Dat bewijst dat de pariëtale kwab de concentratie ‘regelt’.

Afgeleid
Blijkbaar doet de pariëtale kwab zijn best om ervoor te zorgen dat mensen zich goed kunnen concentreren. Mensen met een grotere kwab zijn sneller afgeleid. Waarom de grootte van de kwab invloed heeft op de concentratie is onduidelijk. Mogelijk heeft het te maken met het feit dat de grijze stof naarmate we volwassen worden steeds meer zenuwcellen – die er samen voor moeten zorgen dat ons brein efficiënter werkt – verliest.

Minder volwassen
Meer grijze stof kan wijzen op een minder volwassen brein en mogelijk zelfs een milde afwijking. Dat zou ook verklaren waarom kinderen zo snel afgeleid zijn.

De onderzoekers zijn nu op zoek naar manieren om de concentratie te verbeteren. Bijvoorbeeld door de pariëtale kwab met behulp van een zwakke elektrische stroom op een bepaalde manier te stimuleren. Als dat werkt, biedt dat hoop voor mensen die zich stelselmatig slecht kunnen concentreren. Bijvoorbeeld mensen met ADHD.