Onderzoek suggereert dat de ijsbeer het vege lijf zelfs zonder zijn voornaamste prooi – de zeehond – weet te redden.
Lang zagen onderzoekers het somber in als het over de ijsbeer ging. Sommige onderzoeken voorspelden zelfs dat er tegen het jaar 2068 een massa-extinctie plaats zou vinden. De oorzaak? Smeltend zeeijs. Tegen 2068 zouden ijsberen elk jaar 180 dagen op rij van hun jachtterrein (zee-ijs) gescheiden zijn. En hoe zouden de beren dat kunnen overleven?
Op het land
Maar onlangs was er goed nieuws. Wetenschappers hadden ontdekt dat de ijsbeer in de periode dat deze het contact met het zee-ijs verliest, voedsel op het land verzamelt. De ijsbeer eet bijvoorbeeld eieren van ganzen en eenden. En daar blijft het niet bij. De ijsberen jagen ook op rendieren.
Energie
Maar is dat genoeg? Levert de jacht op eieren en rendieren voldoende energie op? En kost die jacht niet veel meer energie dan de jacht op zeehonden? Wetenschappers hebben dat nu uitgezocht en concluderen dat voor ijsberen meer dan genoeg calorieën te vinden zijn op het land. Ook stellen de onderzoekers dat ijsberen niet vaker op rendieren hoeven te jagen dan ze op zeehonden deden: de twee dieren zijn grofweg even voedzaam. “Als rendierkuddes nabij de kust van de westelijke Hudsonbaai blijven grazen op het moment dat de ijsberen elk jaar aan land komen, dan zullen ze waarschijnlijk een cruciaal onderdeel van het dieet van de ijsberen worden,” voorspelt onderzoeker Robert Rockwell.
Sneeuwgans
Ook eieren van de sneeuwgans zijn een belangrijke energiebron voor de ijsbeer. Het verzamelen van die eieren kost de beer ook relatief weinig energie, zo stellen de onderzoekers. Bovendien verwachten ze dat de jacht op de eieren geen probleem zal vormen voor de sneeuwganspopulatie.
“IJsberen zijn opportunisten,” stelt Rockwell. “IJsberen die nog niet volwassen zijn, familiegroepen en zelfs sommige volwassen mannetjes eten reeds planten en dieren in de ijsvrije periode.”