Het spectrum van de quasi-maan Kamo`oalewa vertoont opvallende gelijkenissen met dat van maanstenen meegenomen tijdens de Apollo-missies. En dat kan maar één ding betekenen…
Onze aarde heeft meerdere quasi-manen; natuurlijke objecten die net zoveel tijd nodig hebben om een rondje rond de zon te voltooien als onze planeet. Kamo’oalewa is met een diameter van 40 tot 100 meter de kleinste, maar ook de dichtstbijzijnde en meest stabiele quasi-maan van de aarde die ons bekend is. In een nieuwe studie namen onderzoekers deze ruimtesteen wat beter onder de loep. En dat leidt tot een verbazingwekkende ontdekking.
Naast Kamo’oalewa, herbergt de aarde ook nog enkele andere quasi-manen, waaronder Cruithne; een planetoïde van ongeveer twee kilometer groot die de aarde nadert tot een afstand van 12 miljoen kilometer. De meeste quasi-satellieten vergezellen de aarde maar tijdelijk. Tijdelijk is in dit geval echter een vrij ruim begrip. Zelfs de quasi-satelliet met de meest onstabiele baan trekt bijna 1000 jaar met de aarde op. En de meeste quasi-satellieten doen dat dus nog veel langer; soms wel duizenden of zelfs honderdduizend jaar. Aangezien de meeste quasi-satellieten pas vrij recent zijn gevonden, is de verwachting dat er nog meer op ontdekking wachten.
Veel over quasi-manen is nog onbekend. Dat komt omdat deze objecten heel zwak en moeilijk waarneembaar zijn. Kamo`oalewa is bijvoorbeeld ongeveer vier miljoen keer zwakker dan de zwakste ster die het menselijk oog aan de nachtelijke hemel kan aanschouwen. Kamo`oalewa werd in 2016 ontdekt door NASA-astronomen met de Pan-STARRS 1-telescoop, gevestigd op de Hawaiiaanse schildvulkaan Haleakala. De naam is afgeleid van een Hawaiiaans scheppingslied.
Onderzoek
In een nieuwe studie besloten onderzoekers de quasi-maan aan een grondige inspectie te onderwerpen. Iets dat overigens nog niet zo gemakkelijk is. Vanwege zijn baan kan Kamo`oalewa alleen enkele weken in april vanaf de aarde worden gade geslagen. Daarnaast is de quasi-maan door zijn kleine voorkomen alleen te aanschouwen met één van de grootste telescopen op aarde.
Losgebroken stukje
Afgelopen april hielden de onderzoekers dan ook de gigantische Large Binocular Telescope – de grootste telescoop ter wereld – in de aanslag. En dat leidt tot een bijzondere ontdekking. Met behulp van de telescoop ontdekte het team namelijk dat het patroon van reflecterend licht – ofwel het spectrum – van Kamo`oalewa opvallende gelijkenissen vertoont met dat van maanstenen meegenomen tijdens de Apollo-missies. En dat suggereert dat Kamo`oalewa mogelijk een losgebroken stukje is van onze eigen maan.
Verloren
Het zou dus goed kunnen dat de vrij recent ontdekte quasi-maan mogelijk een verloren fragment vertegenwoordigt van onze eigen natuurlijke satelliet. Een andere aanwijzing hiervoor is dat de baan van Kamo`oalewa vergelijkbaar is met die van de aarde, maar met een kleinere helling. Bovendien is zijn baan niet typerend voor andere planetoïden die zich in de buurt van de aarde bevinden. “Het is zeer onwaarschijnlijk da een planetoïde in de buurt van de aarde spontaan in een quasi-maan-baan – zoals die van Kamo’oalewa – terechtkomt,” zegt onderzoeker Renu Malhotra. En als dat al zou gebeuren zou dit object waarschijnlijk niet lang in deze specifieke baan blijven. “Misschien 300 jaar,” gaat Malhotra verder. “Maar we denken dat Kamo’oalewa ongeveer 500 jaar geleden deze baan heeft aangenomen.”
Het team weet nog niet zeker hoe Kamo`oalewa precies van onze maan kan zijn losgebroken. Ook zijn er nog geen andere bekende planetoïden bekend die mogelijk van onze maan afstammen. “Ik heb gekeken naar elke nabije planetoïde, maar niets kwam overeen,” zegt onderzoeksleider Ben Sharkey. De onderzoekers werken momenteel al aan een vervolgstudie om de oorsprong van de quasi-maan verder te bestuderen, in de hoop het mysterie in de nabije toekomst te kunnen ontrafelen.
