Zelfs de zachte delen – zoals de tentakels en ogen – zijn bewaard gebleven.
Paleontologen troffen de slak aan in gefossiliseerde hars uit Myanmar. En de slak is in verrassend goede staat: zelfs het zachte weefsel is nog helemaal intact. Erg bijzonder, want dit is de eerste keer dat onderzoekers de geconserveerde zachte delen van een miljoenen jaar oude slak ontdekken. De bevindingen zijn gepubliceerd in het tijdschrift Cretaceous Research.
Zachte delen
De onderzoekers konden onder andere het hoofd, tentakels en de ogen van de slak herkennen. “Het is absoluut uitzonderlijk dat de slak zo goed bewaard is gebleven,” stelt onderzoeker Jeffrey Stilwell. “Dat is erg zeldzaam voor fossielen van deze leeftijd en al helemaal voor slakken.” In dezelfde hars troffen de onderzoekers ook een tweede slak aan, waarvan alleen het slakkenhuis bewaard is gebleven.
Tropische omgeving
De slakken behoren tot de Cyclophoroidea en leefden zo’n 100 miljoen jaar geleden in het Midden-Krijt in Myanmar. Daar vertoefden de dieren in een hete, tropische omgeving. “Het komt niet vaak voor dat paleontologen ook zachte delen hebben om de identiteit van een slak te bevestigen,” benadrukt Stilwell nog maar eens. Veel buikpotigen hebben namelijk een vergelijkbare bouw en vorm, waardoor het elke keer weer een uitdaging is om ze aan een bepaalde groep toe te schrijven.
Oudst
De ontdekking is het oudst geconserveerde zachte weefsel van een buikpotige dat tot op heden gevonden is. Daarnaast zijn de slakken ook nog eens de oudst gevonden Cyclophoroidea in Azië.
Dat de onderzoekers ook de zachte delen van een gefossiliseerde slak ontdekten, is erg uitzonderlijk. Zo trekken de meeste slakken zich terug in hun huisje als er gevaar dreigt. Dat deze slak zijn kop juist naar buiten stak, heeft hem dus eeuwige roem gebracht.
