Er gebeuren bijzondere dingen in de verre uithoeken van onze Melkweg. Sommige structuren zijn met het blote oog te zien, andere kosten veel meer moeite om waar te nemen. De nieuwste generatie AI kan ons daar enorm mee helpen. Zo zien we opeens allemaal ‘Spitzer-bubbels’ in onze kosmische achtertuin.
Een team van de Osaka Metropolitan University gebruikte AI-modellen om een gigantische hoeveelheid data van ruimtetelescopen door te spitten. Zo ontdekten de Japanners bel-achtige structuren waarvan we het bestaan nog helemaal niet kenden. Onze Melkweg bevat – net als andere sterrenstelsels – bubbels die ontstaan tijdens de geboorte en vroege ontwikkeling van zware sterren. Deze zogeheten Spitzer-bubbels geven wetenschappers een uniek inkijkje in de manier waarop sterren ontstaan en hoe een sterrenstelsel zich ontwikkelt.
Complex AI-model
Student Shimpei Nishimoto en professor Toshikazu Onishi werkten samen met andere Japanse onderzoekers aan de ontwikkeling van het slimme AI-model. Ze gebruikten gegevens van de Spitzer-telescoop en de James Webb-telescoop. De software is in staat om de Spitzer-bubbels razendsnel op te sporen en prachtig te visualiseren. Ook stuitten de onderzoekers op schelpvormige structuren, die vermoedelijk zijn ontstaan doordat sterren op spectaculaire wijze exploderen als supernova. “Onze studie toont aan dat het mogelijk is om stervorming gedetailleerd te onderzoeken en tegelijk ook de gevolgen van explosieve gebeurtenissen binnen sterrenstelsels te documenteren”, legt een trotse Nishimoto uit.
Revolutie in sterrenwetenschap
Professor Onishi kijkt uit naar de toekomst: “We hopen dat de exponentiële vooruitgang in AI-technologie onze kennis over het ontstaan van sterren en de veranderingen die sterrenstelsels doormaken, gaat versnellen.”
Wat zijn Spitzer-bubbels?
In de Melkweg zweven gigantische bellen van gas en stof. Deze Spitzer-bubbels ontstaan bij de geboorte van zware sterren, die door al het kosmische geweld hun omgeving opblazen met hitte en straling. De bubbels verraden waar nieuwe sterren ontstaan en geven zo een inkijkje in hoe ons sterrenstelsel zich ontwikkelt.
De bellen danken hun naam aan de Spitzer-ruimtetelescoop, die ze voor het eerst in beeld bracht. Ze zijn niet te zien met het blote oog, maar komen visueel wel prachtig uit de verf met behulp van infraroodtelescopen. De randen van deze bubbels lichten op door de hitte van jonge sterren. Spitzer-bubbels kunnen wel honderden lichtjaren groot zijn.
Onderzoekers willen graag weten waar deze bubbels precies zitten, omdat ze ons veel kunnen vertellen over de vorming en vroege ontwikkeling van sterren. Dankzij de nieuwste generatie computers, die complexe patronen kunnen herkennen via AI-modellen, worden nu steeds meer bubbels ontdekt.
Door Spitzer-bubbels te bestuderen, leren wetenschappers hoe sterren met veel massa het heelal veranderen. En hoe ze nieuwe sterren ‘aanzetten’ in hun omgeving. Zo geven deze kosmische bellen inzicht in de levensloop van sterren en snappen we weer een klein beetje beter hoe werelden zoals de onze het levenslicht zien.
