In tegenstelling tot wat de huidige theorieën voorspellen, is het leven op aarde voornamelijk in de grootste en kleinste maten verpakt.
Het leven op aarde, in al zijn gedaanten, blijkt wetenschappers nog steeds te verbazen. Dat is de strekking van een nieuwe studie, gepubliceerd in het vakblad PLOS ONE. In het onderzoek bestudeerde het team de lichaamsafmetingen van alle levende organismen op aarde – en ontdekte een onverwacht patroon. Want hoewel levensvormen er in allerlei soorten en maten zijn, blijken de meest extreme maten in de natuur te overheersen.
Kleinste en grootste
Het betekent dat het leven op aarde voornamelijk in de grootste en kleinste maten is verpakt. Zo ontdekten de onderzoekers dat de wereld qua biomassa – het materiaal waaruit alle levende organismen bestaan – wordt gedomineerd door microben en bomen. “De kleinste en grootste organismen wegen aanzienlijk op tegen alle andere organismen,” zegt onderzoeker Eden Tekwa. “Dit is een nieuw en onbekend patroon dat moet worden verklaard. De huidige theorieën voorspellen namelijk dat de biomassa gelijkmatig over alle lichaamsmaten zou moeten zijn verdeeld. We begrijpen op dit moment dus nog niet wat we zien.”
Studie
Om deze resultaten te verkrijgen, verzamelde en analyseerde Tekwa samen met haar collega’s vijf jaar lang gegevens over de grootte en biomassa van elk type levend organisme op de planeet. Denk aan kleine eencellig organismen en bacteriën tot aan blauwe vinvissen en sequoiabomen. Uit de bevindingen blijkt dat de zwak van Moeder Natuur voor hele kleine en hele grote levensvormen gold voor veel verschillende soorten, al was deze voorkeur wel meer uitgesproken bij organismen die op het land leven dan in de zee.
Gedurende de studie kwamen de onderzoekers erachter hoe verrassend gevarieerd het leven op aarde is. “Het leven verbaast ons constant, inclusief de ongelooflijke reeks maten waarin het voorkomt,” zegt onderzoeker Malin Pinsky. “Als je de grootte van de kleinste microbe vergelijkt met de punt aan het einde van deze zin, dan zou het grootst levende organisme, een sequoiaboom, de grootte hebben van het Panamakanaal.”
Bovengrens
Wel lijkt er een bepaalde bovengrens te bestaan, zo ontdekten de onderzoekers. Zo blijkt dat de maximale lichaamsgrootte voor veel verschillende soorten nagenoeg hetzelfde is. “De maximale lichaamsafmetingen liggen allemaal binnen een relatief smal bereik,” merkt Tekwa op. “Bomen, grassen, ondergrondse schimmels, mangroven, koralen, vissen en zeezoogdieren hebben allemaal vergelijkbare maximale lichaamsafmetingen. Dit lijkt te suggereren dat er een universele bovengrens bestaat.”
Koralen en vissen
Daarnaast benadrukt de studie de delicate balans in de natuur. “Hoewel koralen slechts in een klein deel van de oceaan voorkomen, hebben ze ongeveer dezelfde biomassa als alle vissen in de oceaan,” stelt Tekwa. “Dit illustreert hoe belangrijk de balans van biomassa in de oceanen is. Koralen huisvesten veel vissen. Dus in die zin is het echt interessant dat deze twee organismen bijna dezelfde biomassa hebben.”
Mens
Wat de mens betreft; volgens de onderzoekers verraadt onze omvang tussen alle levende wezens onze plek in het mondiale bioom. “We hebben een relatief groot lichaam, wat betekent dat we onszelf kunnen scharen in de categorie die de hoogste biomassa omvat,” aldus Tekwa.
Klimaatverandering
De bevindingen uit deze studie dagen in de eerste plaats ons begrip van hoe het leven is verdeeld uit. Maar deze resultaten hebben ook belangrijke implicaties voor het voorspellen van de effecten en gevolgen van klimaatverandering, zo benadrukken de onderzoekers. “Lichaamsgrootte is van invloed op veel wereldwijde en lokale processen, inclusief de snelheid waarmee koolstof wordt vastgelegd en hoe de functie en stabiliteit van ecosystemen worden beïnvloed door de samenstelling van levende organismen,” legt Tekwa uit. “We moeten nadenken over hoe de verdeling van de biomassa in de toekomst, in het licht van klimaatverandering, zal veranderen.”
Volgens Tekwa is de studie een belangrijke stap in de richting van het begrijpen van de wereld om ons heen. “Het vormt een basislijn van haar huidige status, omdat het al door de mens veroorzaakte effecten omvat,” legt ze uit. “De biomassa van vissen is bijvoorbeeld waarschijnlijk al de helft van wat het was voordat de mens opdook, maar het wordt steeds moeilijker om die patronen af te leiden naarmate we verder teruggaan in de geologische tijd. Dit zijn echter wel belangrijke studies om uit te voeren. Wereldwijde ecologische beoordelingen zouden dan ook een essentieel onderdeel moeten zijn van toekomstige duurzaamheidsinitiatieven.”
