Onze zon was mogelijk een moeilijke peuter

protoster

Onze zon was 4,5 miljard jaar geleden waarschijnlijk een ‘moeilijke peuter’. Dit beweren wetenschappers van het Harvard-Smithsonian Centrum voor Astrofysica. Onze zon groeide met horten en stoten en boerde regelmatig flinke hoeveelheden röntgenstraling.

De wetenschappers observeerden TW Hydrae om meer te weten te komen over de jeugd van onze zon. TW Hydrae is een jonge zonachtige ster op een afstand van 190 lichtjaar bij ons vandaan. TW Hydrae is een oranje, type K-ster. De ster weegt iets minder dan onze zon en is ongeveer tien miljoen jaar oud. De ster wordt omringd door een accretieschijf met wellicht jonge exoplaneten. Deze exoplaneten zijn nu echter nog niet te zien, omdat ze zich schuilen in een stoffige schijf.

Extreem jong

Onlangs ontdekte Herschel de jongste sterren ooit. Deze sterren zijn slechts 25.000 jaar oud!

De ster heeft al een aardig formaat voor een type K-ster, maar probeert toch nog verder te groeien. Dit doet deze gasbol door van de accretieschijf te snoepen. Helaas voor TW Hydrae begint de accretieschijf op een flinke afstand van de ster. De ster gebruikt dus zijn magnetische veldlijnen om gas naar de polen te trekken. Wetenschappers krijgen een uniek kijkje in de keuken, want vanaf de aarde kijken we direct op de polen van de TW Hydrae. “We kijken dus precies naar waar het allemaal gebeurt”, vertelt teamlid Andrea Dupree van het Harvard-Smithsonian Centrum voor Astrofysica.

Onrustig verloop
Het accretieproces – zoals het wordt genoemd – verloopt heel onrustig. “Het proces verandert voortdurend, iedere keer gebeuren er andere dingen”, zegt Dupree. Op sommige dagen trekt de ster vijf keer zoveel materiaal naar zich toe dan op andere dagen. Soms stoot de ster het gas direct weer weg in de vorm van stellaire winden. Op andere momenten wordt het gas gebundeld om een gigantische lus of een protuberans te maken.

Magnetisch actief
Het zeer onrustige accretieproces zorgt ervoor dat TW Hydrea magnetisch actief is. Al langer weten astronomen dat jonge sterren magnetisch actiever zijn dan oudere sterren. Nu zien ze van dichtbij hoe de wisselwerking tussen de magnetische velden van een ster en de protoplanetaire schijf is.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd