Het is een veelbelovende oplossing om de biodiversiteit van de aarde veilig te stellen.
Op dit moment worden talrijke diersoorten met uitsterven bedreigd. Volgens de Rode Lijst van de International Union for the Conservation of Nature (IUCN) gaat het in totaal om een verontrustende 45.321 soorten die in gevaar zijn. Om te voorkomen dat deze soorten voor altijd verdwijnen, zoeken onderzoekers naar nieuwe en innovatieve manieren om ze te beschermen. En het bewaren van biologische monsters op de maan is daarbij een veelbelovende optie.
Biodiversiteit
De toestand van de biodiversiteit is op z’n zachts gezegd zorgwekkend te noemen. Zo hebben we te maken met een dreigende uitstervingscrisis, waarbij veel diersoorten en planten met uitsterven worden bedreigd. De reden? “De biodiversiteit van de aarde wordt ernstig bedreigd door klimaatverandering, natuurrampen, overbevolking en andere antropogene factoren,” zo schrijven de onderzoekers in hun studie. “Er is een dringende behoefte aan innovatieve strategieën om deze biodiversiteit te behouden.”
Maan
In hun studie stellen ze een creatieve oplossing voor: het opslaan van biologische monsters op de maan. Natuurlijk kunnen biologische monsters ook op aarde worden opgeslagen. Maar dat is volgens onderzoekers mogelijk niet voldoende om de biodiversiteit van de aarde veilig te stellen. Een groot voordeel van de maan is dat het daar extreem kou is, vooral in permanent beschaduwde gebieden nabij de polen, waar de temperatuur constant onder de -196 graden Celsius blijft. Deze omstandigheden zijn perfect voor het langdurig opslaan van biologische monsters zonder menselijke tussenkomst of energiebronnen, wat de betrouwbaarheid van opslag op aarde kan bedreigen. Daarnaast biedt een maanfaciliteit bescherming tegen aardse natuurrampen, klimaatverandering en geopolitieke conflicten.
Vangnet
De onderzoekers bepleiten dan ook dat een ‘maanbiobank’ precies is wat we nodig hebben. “De meeste biobanken op aarde kunnen helpen bij het aanpakken van de huidige biodiversiteitscrisis, maar het is belangrijk om een extra vangnet te hebben,” legt onderzoeker Mary Hagedorn in gesprek met Scientias.nl uit. “Dit is dat vangnet. Onze biodiversiteit is een van onze meest waardevolle hulpbronnen en we moeten alles doen wat nodig is om deze te beschermen en te verdedigen. Ons idee kan ervoor zorgen dat deze behouden blijft voor toekomstige generaties.”
Huidmonsters
Het idee is om in eerste instantie dierenhuidmonsters naar de maan te verschepen en daar op te slaan. Waarom daarvoor is gekozen? “We weten niet precies hoe we het sperma, de larven of de embryo’s van de meeste wilde diersoorten kunnen bewaren,” vertelt Hagedorn desgevraagd. “Door huidcellen te gebruiken, krijgen we een consistent type cellen: fibroblastcellen. Deze zijn makkelijker te bewaren en kunnen op dezelfde manier voor verschillende soorten worden behandeld. Bovendien kunnen ze worden omgevormd tot stamcellen.”
Soorten
Het team is al begonnen met het ontwikkelen van richtlijnen met behulp van de Asterropteryx semipunctata, een straalvinnige vissensoort, maar meer soorten zullen gauw volgen. De focus zal liggen op soorten die momenteel bedreigd zijn op aarde en soorten die een cruciale rol spelen in het behoud van ecosystemen. “We hebben geen specifieke soorten gekozen, maar groepen die essentieel zijn voor het leven op aarde, zoals landschapsvormers en bestuivers,” stelt Hagedorn. De onderzoekers willen ook gebruikmaken van de uitgebreide monsters die nu worden verzameld door het National Ecological Observatory Network (NEON) van de Amerikaanse National Science Foundation om de ontwikkeling van fibroblastcellen verder te ondersteunen.
Uitdagingen
Hoewel het een veelbelovend idee is, is het niet eenvoudig om dierlijke huidmonsters naar de maan te transporteren. Het brengt behoorlijk wat technologische en logistieke uitdagingen met zich mee. Zo moeten er bijvoorbeeld stevige verpakkingen worden ontwikkeld zodat de monsters heelhuids op onze natuurlijke satelliet arriveren. Daarnaast moeten de monsters beschermd worden tegen schadelijke kosmische straling. Ook is het van vitaal belang dat er zorgvuldig over de locatie van de biobank wordt nagedacht, waar de temperatuur van -196 graden Celsius constant blijft. Bovendien moeten er internationale afspraken worden gemaakt over het beheer van de biobank. De auteurs roepen dan ook op tot samenwerking tussen landen, organisaties en internationale belanghebbenden om dit langdurige project te realiseren. Deze samenwerking zou vergelijkbaar moeten zijn met die van de wereldzadenbank, waarbij een internationaal team van publieke en private financiers, wetenschappelijke partners, landen en vertegenwoordigers uit de publieke sector betrokken is.
Lange termijnplan
Dit alles betekent dat het nog wel even zal duren voordat we daadwerkelijk een biobank op de maan zullen zien verrijzen. Misschien wel enkele tientallen jaren. Ondanks de uitdagingen die overwonnen moeten worden, benadrukken de auteurs dat er dringend actie nodig is. ”Door de vele door mensen veroorzaakte problemen staan veel soorten en ecosystemen onder druk van destabilisatie en uitsterven,” onderstrepen ze. “En dit gaat sneller dan wij in staat zijn om deze soorten in hun natuurlijke omgeving te redden.”
Belangrijke stap
Kortom, met de biodiversiteit van de aarde onder druk, kan een biologische opslagplaats op de maan mogelijk uitkomst bieden. Het is mogelijk een belangrijke stap in het behoud van de biodiversiteit voor de toekomst. Bovendien kan het niet alleen helpen om de huidige diersoorten te beschermen, maar ook waardevolle biologische gegevens bewaren die essentieel kunnen zijn voor toekomstige pogingen om de ecologische systemen op aarde te herstellen en te behouden. “We geloven dat we plannen ontwikkelen die zowel de toekomst van onze biodiversiteit als de ruimteverkenning ten goede komen,” zegt Hagedorn. “Daarnaast zou dit een onderdeel van ruimteverkenning kunnen worden dat direct voordelen voor de aarde oplevert.”
De volgende stappen zijn het uitbreiden van partnerschappen, vooral met ruimteagentschappen. Ook moeten er verdere tests op aarde én aan boord van het internationale ruimtestation worden uitgevoerd, om te bepalen hoe cryopreserved cellen reageren op langdurige blootstelling aan microzwaartekracht.
