De maan is tussen de 1,9 en 3,5 meter groot en zou zo’n drie jaar geleden al rond onze planeet zijn gaan cirkelen.
De aarde is heel even een compagnon rijker. Dat maakt het Minor Planet Center bekend. Het gaat mogelijk om een kleine ruimtesteen die ongeveer drie jaar geleden door de zwaartekracht van de aarde is ingevangen. Lang zullen we deze vermeende minimaan niet houden. Want de verwachting is dat deze ons in april alweer gaat verlaten.
Minimaan
De tijdelijke minimaan rond onze aarde heeft de naam 2020 CD3 gekregen en is tussen de 1,9 en 3,5 meter groot. De maan is ontdekt door astronoom Kacper Wierzchos en zijn collega Teddy Pruyne die in de nacht van 15 februari naar de nachtelijke hemel tuurden. “Opeens zagen we een object met een magnitude van 20,” schrijft Wierzchos op twitter. Hieronder zijn de beelden van de minimaan te bewonderen:
BIG NEWS (thread 1/3). Earth has a new temporarily captured object/Possible mini-moon called 2020 CD3. On the night of Feb. 15, my Catalina Sky Survey teammate Teddy Pruyne and I found a 20th magnitude object. Here are the discovery images. pic.twitter.com/zLkXyGAkZl
— Kacper Wierzchos (@WierzchosKacper) February 26, 2020
Baan
2020 CD3 blijkt er een nogal warrige baan rond de aarde op na te houden. Dunn creëerde een diagram waarin hij de baan van de minimaan simuleerde. Bekijk deze hieronder:
(2/3) The object has just been announced by the MPC and its orbit shows that it entered Earth's orbit some three years ago. Here is a diagram of the orbit created with the orbit simulator written by Tony Dunn: pic.twitter.com/2wsJGtexiO
— Kacper Wierzchos (@WierzchosKacper) February 26, 2020
Een minimaan is een object dat door de zwaartekracht van de aarde is ingevangen, waardoor het (tijdelijk) rond de aarde cirkelt. Minimanen stammen uit de populatie aardscheerders. Dat zijn ruimtestenen die rond de zon cirkelen, maar daarbij op een gegeven moment heel dicht bij de aarde in de buurt komen. En soms kan het dus gebeuren dat de aarde zich zo’n aardscheerder op het moment dat deze dicht bij onze planeet in de buurt komt, toe-eigent. Hoe vaak dat precies gebeurt, is onduidelijk. Minimanen zijn namelijk niet zo gemakkelijk op te sporen. De meeste minimanen zijn te klein om door telescopen gedetecteerd te worden.
Zeldzaam
De ontdekking van de minimaan is heel bijzonder. Want er zijn niet zoveel minimaantjes bekend. Slechts één keer eerder zijn astronomen op een minimaantje gestuit die de naam 2006RH120 kreeg. Deze cirkelde tussen juli 2006 en juli 2007 eventjes rond de aarde en had een diameter tussen de twee en drie meter. Daarnaast ontdekten onderzoekers in december een onfortuinlijke minimaan die in onze atmosfeer ten onder ging. Waarschijnlijk cirkelde de ruimtesteen al een tijdje om onze aarde alvorens (in ieder geval deels) in de atmosfeer op te branden. Dat was trouwens ook heel merkwaardig. Want slechts een fractie van de minimanen die op een gegeven moment rond de aarde cirkelen, is gedoemd om in de atmosfeer van de aarde zijn ondergang te vinden. Bijna alle minimanen worden tijdelijk door de aarde ingevangen en keren uiteindelijk terug in de interplanetaire ruimte. Dat overkwam ook 2006 RH120 na ongeveer elf maanden rond de aarde te hebben gecirkeld.
Op dit moment kunnen we ons nog even vergapen aan de plaatjes van 2020 CD3. Al zal het dus niet lang meer duren voordat de minimaan er weer vandoor gaat. Toch gaan we in de toekomst ongetwijfeld veel meer horen over minimanen. In 2022 zal namelijk de LSST (Large Synoptic Survey Telescope) in gebruik worden genomen. En deze telescoop is met name geschikt voor het ontdekken van minimanen, omdat deze goed in staat is om lichtzwakke (oftewel kleine) objecten te detecteren. De telescoop zal elke nacht een groot deel van de hemel afspeuren. Astronomen denken dat de LSST elk jaar of misschien zelfs wel elke twee maanden een minimaan kan ontdekken.
