Elk contact laat sporen achter, zeker seksueel contact. Daar is dit nieuwe onderzoek op gebaseerd. Het stelt dat iedere vorm van seks een unieke genitale afdruk achterlaat, buiten DNA. En dat kan van groot nut zijn bij forensisch onderzoek.
Nu nog wordt seksueel geweld aangetoond door een DNA-analyse van de vrouw om de aanwezigheid van sperma van de dader vast te stellen. Maar als er geen sperma wordt gevonden doordat de dader bijvoorbeeld een condoom heeft gebruikt, is zo’n analyse nutteloos.
Het seksoom
Daarom gingen de Australische onderzoekers op zoek naar iets anders: zouden er misschien unieke bacteriën zijn die tijdens de geslachtsgemeenschap worden overgedragen? Een zogenoemd seksoom: een genitaal microbioom dat bij iedereen anders is.
Om te kijken of deze seksomen worden overgedragen tijdens de geslachtsgemeenschap, ook met condoom, onderzochten ze twaalf monogame, heteroseksuele koppels. Aan het begin van het onderzoek verzamelde elke deelnemer met wattenstaafjes monsters van zijn of haar genitale microbioom. De onderzoekers gebruikten RNA-gensequencing om te bepalen welke bacteriestammen aanwezig waren – tot op het niveau van de ondersoort – en identificeerden microbiële signaturen voor elke deelnemer.
Even geen seks
Daarna moesten de koppels zich twee tot veertien dagen onthouden van seks om daarna juist weer wel te gaan vrijen. Er werden opnieuw monsters verzameld van het genitale microbioom van iedere deelnemer. En wat bleek: de unieke bacteriële afdruk van een deelnemer kon worden geïdentificeerd in het monster van de partner na de geslachtsgemeenschap.
Drie koppels meldden dat ze een condoom gebruikten. Uit de analyse bleek dat dit weliswaar enige invloed had op de overdracht van micro-organismen, maar die niet volledig tegenhield. “Als er een condoom werd gebruikt, vond de meeste overdracht plaats van de vrouw naar de man”, legt onderzoeker Ruby Dixon van de Murdoch University uit. “Dit is veelbelovend voor het testen van een dader na een aanranding en betekent dat er microbiële markers kunnen zijn die seksueel contact detecteren, zelfs als er een condoom is gebruikt.”
Menstruatie
De onderzoekers keken ook of mannen besneden waren en of de deelnemers schaamhaar hadden, maar ontdekten dat geen van beide factoren van invloed waren op de overdracht van bacteriesoorten tussen partners. Ze vonden echter wel dat de samenstelling van het vaginale microbioom veranderde tijdens de menstruatie, wat de resultaten zou kunnen beïnvloeden.
Het doel van de nieuwe techniek is dus vooral om aanranders en verkrachters beter te kunnen pakken. Maar zo ver is het nog lang niet. Wat zijn de belangrijkste uitdagingen die nog moeten worden opgelost, vroegen we onderzoeker Dixon. “We zijn nog ver verwijderd van het gebruik van het seksoom als techniek in forensische zaken”, beaamt ze. “Een van de grootste uitdagingen waar we voor staan heeft te maken met het verzamelen van gegevens. Om het seksoom en de factoren die het kunnen beïnvloeden volledig te begrijpen, moeten we monsters verzamelen van een grotere populatie en kijken hoe onze bevindingen veranderen, als ze al veranderen.”
Lactobacillus
Daarnaast is het ook lastig dat de samenstelling van het genitale microbioom kan veranderen onder invloed van de menstruatie, hygiëne en omgeving. “Verdere studies richten zich op deze factoren en onderzoeken hoe ze het seksoom beïnvloeden, zodat we een idee krijgen van hoe we rekening kunnen houden met deze veranderingen in de forensische analyse van het seksoom”, vertelt Dixon aan Scientias.nl. “Menstruatie vermindert bijvoorbeeld de bacteriële belasting van een dominante vaginale bacterie, Lactobacillus, die we hebben geïdentificeerd als een doelwit voor de analyse van het seksoom. Als we dit weten, kunnen we ervoor zorgen dat we niet alleen Lactobacillus analyseren, maar ook andere bacteriën die dominant zijn tijdens de menstruatie.”
Het seksoom moet een aanvulling worden op de huidige forensische bewijzen en kan een belangrijke rol spelen als DNA-bewijs ontbreekt. “Het seksoom verschilt enorm van traditioneel DNA-bewijs in die zin dat we waarschijnlijk niet dezelfde ethische of privacyproblemen zullen hebben. Het DNA van een persoon verandert niet en kan daarom worden gebruikt om iemand te identificeren lang nadat het incident heeft plaatsgevonden. De samenstelling van het microbioom van een persoon fluctueert, dus deze techniek wordt waarschijnlijk van geval tot geval gebruikt”, aldus Dixon. Met andere woorden: DNA ligt privacytechnisch veel gevoeliger, omdat het altijd hetzelfde blijft en iemand dus tot in de eeuwigheid te traceren is. Het microbioom verandert dus dat levert alleen op het moment zelf bewijs.
