En als een mannetje ervan overtuigd is dat zijn partner vreemdgaat, zorgt hij minder goed voor hun jongen. Dat blijkt uit nieuw onderzoek.
Normaalgesproken zijn mussen monogaam. Ze kiezen een partner en houden het daarbij. Maar soms zijn vrouwtjes ontrouw en zetten ze ook met een ander mannetje nageslacht op de wereld. Ook mannetjes zijn soms ontrouw. Aangenomen wordt dat zij ook met andere vrouwtjes paren om er zeker van te zijn dat ze zoveel mogelijk jongen op de wereld zetten. Vrouwtjes zouden vreemdgaan met mannetjes van betere ‘genetische kwaliteit’ oftewel mannetjes die sterker nageslacht op de wereld zetten.
De prijs van vreemdgaan
Maar het is al een tijdje bekend dat het vreemdgaan een prijs heeft. Zo geven mannetjes met een vrouwtje dat vreemdgaat minder voedsel aan de jongen die ze samen met het ontrouwe vrouwtje hebben. En lang werd gedacht dat het mannetje minder goed voor de jongen zorgt, omdat hij in de gaten heeft dat niet alle jongen in het nest van hem zijn. Een alternatieve theorie is dat ontrouwe vrouwtjes en luie mannetjes nu eenmaal sneller een paar vormen.
Gedrag van het vrouwtje
Nieuw onderzoek werpt een nieuw licht op de zaak en laat zien dat het net wat anders zit. Wetenschappers bestudeerden mussen op het eiland Lundy, gedurende twaalf jaar. En uit dat onderzoek blijkt dat mannetjes kijken naar hoe sterk hun partner geneigd is om vreemd te gaan en vervolgens op basis daarvan besluiten om heel goed voor de jongen te zorgen of er met de pet naar te gooien. “Mannetjes veranderden hun gedrag afhankelijk van hun partner,” vertelt onderzoeker Julia Schroeder die mussen op het eiland Lundy gedurende twaalf jaar bestudeerde. “Wanneer ze van een eerlijke partner naar een ontrouwe partner gingen, gaven ze hun kroost minder voedsel.”
Dat de mannetjes echt op het al dan niet trouwe gedrag van hun vrouwtje afgaan als het gaat om de zorg voor hun kinderen, wordt onderschreven door het feit dat mannetjes niet in staat zijn om vast te stellen of alle jongen in het nest van hen zijn. “Als jongen in een nest van een trouw vrouwtje werden geplaatst, dan bleef de vader hard werken om voor de jongen te kunnen zorgen, wat suggereert dat ze geen mechanisme hebben om te bepalen of de jongen van hen zijn.” Het mannetje kijkt dus echt puur naar het gedrag van zijn vrouw om te bepalen of ze vreemdgaat. “Wellicht gaat hij af op aanwijzingen uit haar vruchtbare periode, zoals kijken hoelang ze in die periode van het nest weg blijft,” stelt Schroeder.